وقتی به قهوه فکر می کنیم، ذهن بسیاری از مردم بلافاصله به سمت آمریکای جنوبی می رود، علیرغم اینکه می دانند دنیا یک بوم قهوه متنوع است. با این حال، کسانی که به دنبال طعم های جذاب هستند می دانند که آفریقا بهشت قهوه با شگفتی های بسیاری است. جمهوری دموکراتیک کنگو جایگاه منحصر به فردی در قلب کسانی دارد که عاشق قهوه تخصصی هستند.

کشور کنگو

جمهوری دموکراتیک کنگو که به نام‌های کنگو دموکراتیک، کنگو زئیر یا کنگو کینشاسا نیز شناخته می‌شود کشوری است واقع در مرکز آفریقا. پایتخت آن کینشاسا است. جمهوری دموکراتیک کنگو بزرگ‌ترین کشور آفریقای جنوب صحرا و دوّمین کشور بزرگ در آفریقا و یازدهمین کشور بزرگ جهان به‌شمار می‌آید و با جمعیت بیش از 90٬000٬000 نفر، شانزدهمین کشور پرجمعیت جهان و چهارمین کشور پرجمعیت در آفریقا است و همچنین به‌عنوان پرجمعیت‌ترین کشوری که زبان رسمی آن فرانسوی است، شناخته می‌شود.

جمهوری دمکراتیک کنگو از شمال با سودان جنوبی و آفریقای مرکزی، از شرق با اوگاندا، رواندا، بروندی و تانزانیا از جنوب با آنگولا و زامبیا و از غرب با جمهوری کنگو همسایه است. در غرب این کشور هم ساحل اقیانوس اطلس به طول تنها 40 کیلومتر در کنار دهانه 900 کیلومتری رود کنگو واقع است. این کشور در 30 ژوئن 1960 از بلژیک استقلال یافت. از سال 1971 تا 1997 زئیر نام داشت. پیش از آن کنگوی کینشاسا و پیش از آن نیز برای تمایز از کنگو برازاویل (جمهوری کنگو کنونی)، کنگو لئوپولدویل نامیده می‌شد.

تاریخچه قهوه در کنگو

تاریخچه قهوه در جمهوری دموکراتیک کنگو به اندازه خود کشور بی ثبات است. با رسیدن استقلال در سال 1964، رشته ای از جنگ های داخلی، دیکتاتوری ها و کودتاها اندکی پس از آن به وقوع پیوست. خشونت و شیوع ابولا کار را برای کشاورزی پایدار دشوار کرد، اما کنگوئی ها بسیار انعطاف پذیر هستند.

صنعت قهوه در دهه 1970 ملی شد و در طول دهه 80، قهوه یکی از مهمترین صادرات کشور باقی ماند. اما در دهه‌های 1990 و 2000 شاهد افت شدید تولید کنگو بودیم. آشفتگی سیاسی باعث شد تولید به کمتر از 10 درصد از دوران شکوفایی بیست سال قبل کاهش یابد. خوشبختانه، ابتکاری که در سال 2012 آغاز شد، قهوه کنگو را در مسیر بهبودی در کشور آشفته قرار داده است. امروزه، دانستن میزان دقیق قهوه ای که جمهوری دموکراتیک کنگو تولید می کند دشوار است. قاچاق مقادیر زیاد قهوه به کشورهای همسایه یک اتفاق رایج است. و این مسئله باعث شده محصول قهوه در بازار داخلی کمتر فروخته شود.

به دلیل ناهماهنگی در دسترس بودن، دریافت فنجان پر از قهوه از کنگو دشوار است. برشته‌هایی که می‌توانند سفارش را ایمن کنند، اغلب با تأخیر در تحویل مواجه می‌شوند. علیرغم آن، مشارکت فزاینده بخش خصوصی در صنعت قهوه کنگو امیدواری است که ثبات بیشتری در آینده وجود داشته باشد.

انواع دانه قهوه کنگو

با افزایش ارتفاعات به 2000 متر از سطح دریا، انواع مختلفی از قهوه را خواهید یافت. نوع اصلی دانه قهوه که در کنگو کشت می شود دانه روبوستا است. این دانه در مقایسه با عربیکا طعم تندتری دارد و در مقایسه با سطح کافئین بالاتر، طعمی واقعی دارد. روبوستا را بیشتر در شمال شرق کشور و ارتفاعات پایین تر می توانید پیدا کنید. عربیکا نیز در جمهوری دموکراتیک کنگو تولید می شود و در منطقه کیوو در ارتفاعات بالاتر یافت می شود.

انواع طعم های قهوه کنگو

ترکیبی از عوامل در کنگو باعث می شود دانه های قهوه آن منحصر به فرد باشد. محصول نهایی از قهوه ای که در سایر نقاط جهان و حتی در آفریقا پیدا خواهید کرد متمایز است. طوفان کاملی از عناصر، از جمله خاک حاصلخیز آتشفشانی و مرتفع بودن مزارع قهوه، محصولاتی را ایجاد می کند که متمایز و خاص هستند. منطقه کیوو طیف گسترده ای از طعم ها را تولید می کند. مانند یک نوشیدنی قرمز، می توانید طعم های گیلاس، آلو، شیرین بیان و طالبی را انتخاب کنید. برای کسانی که به دنبال طعم خامه‌ای هستند، می‌توانند به دنبال انواعی با رنگ‌های وانیلی، فندقی و شکلاتی باشند.

گنجاندن قهوه کنگو در ترکیبات می تواند یک نت متمایز به همراه داشته باشد. شما می توانید طعم های مختلفی را انتخاب کنید. مانند میوه‌های استوایی، ادویه‌ها، تنباکوی شیرین و آجیل برشته شده قهوه ای منحصر به‌ فرد را ارائه می دهند.

مناطق تولید و کشت قهوه در کنگو

در کنگو تعدادی از مناطق هستند که شرایط عالی را برای رشد قهوه فراهم می کنند. دو تا از محبوب ترین گونه های این کشور بوربون و بلو مونتین (مشتقاتی از گونه تایپیکا که از جامائیکا منشا می گیرد) هستند.

منطقه Ituri

در شمال جمهوری کنگو، منطقه ایتوری بیش از 5200 کیلومتر مربع از زمین های ناهموار، رشته کوه ها و دره های عمیق را در بر می گیرد. این کشور با اوگاندا و دریاچه آلبرت همسایه است و خاک های رسی-شنی حاصلخیز آن برای کشت قهوه با کیفیت عالی است. قهوه در ایتوری بین 1600 تا 1900 متر در لیتر کشت می شود. یکی از مشکلات عمده قهوه‌ای که در ایتوری رشد می‌کند، این است که اغلب به اوگاندا قاچاق می‌شود.

«هیچ مقررات خوبی برای محافظت از بازار داخلی [در جمهوری کنگو] وجود ندارد. به این ترتیب، مقدار زیادی قهوه ایتوری از مرز عبور می کند زیرا انتقال قهوه به اوگاندا راحت است.

علی‌رغم این چالش‌ها، ایتوری به دلیل کیفیت و حجم ثابت خود در سال‌های اخیر مشهور شده است که منجر به توجه مداوم خریداران شده است. قهوه‌هایی که در ایتوری رشد می‌کنند، اغلب دارای نت‌هایی از نیشکر، گریپ فروت، آلو خشک و انگور فرنگی سیاه، با بدنه متعادل و اسیدی هستند.

منطقه Grand Nord

منطقه گرند نورد که در شمال کیوو قرار دارد، یکی از پربارترین مناطق در جمهوری دموکراتیک کنگو باقی مانده است. تقریباً 25000 کیلومتر مربع را در بر می گیرد و در آنجا قهوه بین 1200 تا 2200 متر در لیتر کشت می شود. این منطقه "بسیار جالب" است زیرا حجم زیادی از عربیکا و روبوستا تولید می کند.این منطقه همچنین محل قرارگیری کوه های رونزوری جمهوری دموکراتیک کنگو است که با اوگاندا هم مرز است. در یک فنجان قهوه از Grand Nord، می توانید نت هایی از میوه های استوایی، لیمو، و عسل، همراه با بدنه متوسط و اسیدی مرکبات مانند را انتظار داشته باشید.

منطقه Petit Nord 

منطقه Petit Nord در شمال کیوو 10000 کیلومتر مربع وسعت دارد و شامل مناطق کشت قهوه مانند Masisi، Rutshuru، Nyiragongo و Walikale است. این منطقه با پارک ملی ویرونگا، خانه تعدادی از ابتکارات مختلف پایداری زیست محیطی، از جمله برنامه قهوه با بودجه اتحادیه اروپا که توسط اتحاد Virunga و مزرعه آفریقا اداره می شود، هم مرز است. قهوه های این منطقه بین 1400 تا 1800 متر در لیتر کشت می شوند. در خاک غنی رسی-شنی آتشفشانی. آنها اغلب بدنه صاف، اسیدی مرکبات مانند و طعمی از توت سیاه، انگور و لیمو دارند.

منطقه Bord du Lac 

این منطقه در امتداد مرز کشور با رواندا، در شکاف آلبرتین واقع شده است. این منطقه از سه منطقه تولید اصلی تشکیل شده است: Kabare، Kalehe، and Idjwi Island. مساحت آن بیش از 7300 کیلومتر مربع است و محل استقرار تعاونی‌های مهم قهوه از جمله SOPACDI و Muungano است. قهوه های Bord du Lac بین 1450 تا 1800 متر در لیتر کشت می شوند و این منطقه شرایط رشد عالی را ارائه می دهد. در یک فنجان از قهوه Bord du Lac، می توانید نت هایی از میوه های استوایی، سیب، یاس، شکلات، شکوفه قهوه، پرتقال و شاه توت را انتظار داشته باشید.

منطقه Ruzizi 

منطقه روزیزی در ناحیه جنوب شرقی جمهوری دموکراتیک کنگو قرار دارد. «این منطقه با رواندا و بوروندی هم‌مرز است، بنابراین قهوه‌های آن منطقه به نوعی مشابه هستند. «نوع قهوه ای که بیشتر در آنجا استفاده می شود بوربون است. این یک منطقه آتشفشانی است و طعم قهوه مانند مرکبات و میوه ای است. این منطقه حدود 16000 کیلومتر مربع را با ارتفاعات رو به رشد از 1400 تا 2400 متر در سطح زمین پوشش می دهد. قهوه‌های این منطقه در کنار نت‌های مانند مرکبات‌ و میوه‌ای، با بدنه متوسط و طعم لیمو، میوه‌های استوایی و خربزه معروف هستند.

نکات دم کردن قهوه کنگو

هنگام دم کردن روبوستا، از آب بیشتر و قهوه کمتر استفاده کنید. این کار مزه های تلخ را از بین می برد که اگر قهوه خود را رقیق نکنید، می تواند بسیار غلیظ باشد. بسته به اینکه چقدر از طعم های تلخ لذت می برید، قهوه خود را برای مدت طولانی تری دم کنید تا طعم تلخ روبوستا ظاهر شود یا آن را کمتر از چهار دقیقه نگه دارید تا تجربه ای لذت بخش داشته باشید.  برای رسیدن به بهترین نتیجه، قهوه کنگوی خود را به صورت پوره دم کنید. و در عین حال سرعت دم کردن را به اندازه کافی کاهش دهید تا طعم‌های غنی که قهوه را منحصربه‌فرد می‌کند را استخراج کنید.

به اکوادور خوش آمدید این کشور کوچک ممکن است در فهرست معروف ترین کشورهای تولیدکننده قهوه در جهان قرار نگیرد، اما در شهرهایی به سمت کوه های آند یا حوزه حاصلخیز آمازون گیلاس های قهوه ای  هستند مه به آرامی در مزارع کوچک می رسند. اما قهوه اکوادور چه مشخصات طعمی دارد؟ مناطق مختلف قهوه خیز کدامند؟ و با چه انواع و روش های فرآوری می شوند؟ برای پاسخ به این سوال ها به خواندن این مطلب ادامه دهید.

کشور اکوادور

اکوادور با نام رسمی جمهوری اکوادور، کشوری در شمال غربی آمریکای جنوبی است. پایتخت آن کیتو و بزرگ‌ترین شهر این کشور گوایاکیول است. جمعیت این کشور ۱۷٬۶۴۳٬۰۰۰ نفر و زبان رسمی آن اسپانیایی است. نظام سیاسی اکوادور جمهوری ریاست‌جمهوری است. این کشور از سال ۱۸۳۰ مستقل شده‌است. اکوادور پیش از این تاریخ بخشی از امپراتوری اسپانیا و جمهوری کلمبیای بزرگ بود. در شمال آن کلمبیا، در شرق و جنوب آن پرو و در غرب آن اقیانوس آرام قرار دارد. این کشور همچنین شامل جزایر گالاپاگوس در اقیانوس آرام در حدود ۹۶۵ کیلومتری غرب کشور می‌باشد. اکوادور دارای مساحتی برابر با ۲۷۲٬۰۴۵ کیلومتر مربع است. 

طعم های قهوه اکوادور

قهوه های اکوادور آبدار و پیچیده هستند، با نت های مربا، شیرین، اسیدیته متوسط و میوه های زرد رنگ. بهترین قهوه های اکوادور درجه بسیار غلیظی از طعم ها هستند و نت های این قهوه ها معمولا طعم‌هایی از میوه‌های هسته‌دار هستند، مانند میوه‌های کم اسید مثل هلو، زردآلو، مقدار زیادی آلو... . این قهوه ها  اسیدیته خوبی دارند و در ارتفاع بسیار بالایی قرار دارند. برخی از بهترین مناطق دارای طعم های گل نیز هستند. این قهوه ها هنگام نوشیدن بسیار متعادل و رضایت بخش هستند که اکوادور ارائه می دهد.

اخیراً یک قهوه تک خاستگاه اکوادوری نیز با عرضه‌ محدود تهیه می شود. که به خاطر طعم شیرین اش، این قهوه متمایز است قهوه های اکوادور اسیدیته بالایی ندارند اما چیزی که ثابت است بدنه‌ کرمی و به‌ویژه طعم های شیرین‌ این قهوه هاست. طعم‌های ملایم، گل‌دار، میوه‌ای تازه دارند و اما بدنه بزرگی ندارند. 

یک کشور کوچک با پتانسیل بالا

ممکن است عجیب باشد با اینکه قهوه اکوادور بسیار خوشمزه است،اما محبوبیت کمتری دارد و به اندازه قهوه کلمبیا یا برزیل معروف نیست. این به دلیل پتانسیل آن نیست، بلکه صرفاً به این دلیل است که جمعیت این کشور متأسفانه در حال کاهش است. بر اساس گزارش خدمات کشاورزی خارجی USDA (FAS) در سال 2017/2018، اکوادور 200000 درخت قهوه کاشت و فقط 87000 تا از آنها برداشت کرد

علاوه بر این، در سال 2017، FAS Quito گزارش داد: تولید قهوه در سال 2016/17 به 170000 کیسه بود که نشان دهنده کاهش 24 درصدی در مقایسه با سطح برداشت قهوه سال 2015/16 بوده است. اما چرا سرمایه گذاری کم است؟ و چرا تعداد زیادی از درخت های کاشته شده بدون برداشت می مانند؟ مخصوصاً در کشوری که قهوه هایش طعم لذیذی دارد و همچنین ارتباط خوبی با وارد کننده ها دارند.

چرا تولید قهوه در حال کاهش است؟

دلایل زیادی برای کاهش صنعت قهوه در اکوادور وجود دارد:

بهره وری پایین: مزارع به طور متوسط 400 کیلوگرم قهوه در هکتار تولید می کنند. که این یک سوم بهره وری کلمبیا است.

تبدیل واحد پول اکوادور به دلار: در اوایل دهه 2000، اکوادور با بدترین بحران اقتصادی خود با رکود بزرگ مواجه شد. سیاستمدارانی که به دنبال راه حل ناامید بودند، به دلاری شدن روی آوردند. اکوادور پول محلی خود را رها کرد و در عوض دلار آمریکا را پذیرفت. این امر موجب کنترل سیاست پولی اکوادور شد و اماد اکوادور همچنان از ثبات اقتصادی کمتری نسبت به ایالات متحده برخوردار است. این مسئله ضربه‌ ی بزرگی بر جوامع تولیدکننده وارد کرد به ویژه آنهایی که در مزرعه خود قهوه کشت می کردند مجبور به کناره گیری از این کار شدند.

مهاجرت: با مشکلات مالی اکوادور، نسل‌های جوان‌تر از مزارع اغلب به خارج از کشور یعنی به کشورهایی مانند اسپانیا، ایتالیا، ایالات متحده آمریکا، کانادا و بریتانیا مهاجرت کردند. در مناطق روستایی، نسل های قدیمی تر در مزارع مشغول به کار هستند. امروزه میانگین سنی یک تولیدکننده قهوه 60 سال است، یعنی نیروی کار پیر شده است.

هزینه های تولید بالا: افزایش دلار به این معنی است که قیمت کالاها در اکوادور اکنون به قدرت اقتصاد ایالات متحده گره خورده است که تمایل دارد سریعتر از کشورهای آمریکای لاتین افزایش یابد. و با آن، دستمزدها نیز باید افزایش یابد.

یک قهوه‌چین در اکوادور حدود 20 دلار در روز درآمد دارد که به طور قابل توجهی بیشتر از کشور همسایه کلمبیا  است. این موضوع آن را به یک اثر گلوله برفی تبدیل می کند، زیرا اکوادور نه تنها سطح تولید پایینی دارد، بلکه تولید آن بسیار گران است. با این حال، اشتباه است که تصور کنیم تولید قهوه در اکوادور در حال کاهش است. برای یک کشور کوچک، اکوادور دارای تنوع قابل توجهی از نظر آب و هوا، انواع مزارع و شیوه های کشاورزی است.

انواع مزارع قهوه اکوادور

حدود 75000 تولیدکننده قهوه اکوادور را می توان به دو گروه تقسیم کرد. در شمال کشور، در کوهستانی Pichincha و Imbabura، متخصصانی از سایر صنایع را خواهید یافت: معماران، پزشکان و غیره. بسیاری از این افراد به دلیل اینکه پتانسیل سود را می بینند، شروع به کشاورزی قهوه تخصصی کرده اند. این تولیدکنندگان تمرکز تجاری بیشتری با مزارع بزرگتر دارند. تعداد فزاینده‌ای از تولیدکنندگان وجود دارند که به قهوه با کیفیت بسیار بالا علاقه‌مند هستند و علاقه‌مند به بهبود کیفیت هستند. آنها به همه چیز نگاه می‌کنند، از روش‌های پردازش، تفکیک انواع، و همه چیزهایی که سرخ‌کننده‌های تخصصی به آن‌ها علاقه دارند.

در اکوادور تولیدکنندگان خرده‌مالک نیز خواهید یافت که تنها دو تا سه هکتار قهوه در مزارع خود دارند. آنها مجبورند برای امرار معاش به کشت محصولات دیگری مانند کاکائو، پنبه و نیشکر نیز بپردازند. این کشاورزان هستند که قهوه فوری را تولید می کنند که اکوادور به آن بسیار مشهور است. در سال 2016-2017، 84 درصد از صادرات قهوه اکوادور محلول بود. علاوه بر این، در سراسر اکوادور، 85000 هکتار عربیکا و 110000 هکتار روبوستا وجود دارد، نمادی از دو صنعت قهوه اکوادور، کیفیت و کالا، که در کنار هم رشد می کنند.

مناطق مختلف تولید قهوه اکوادور

مناطق مختلف کشت قهوه در اکوادور را نمی توان به سادگی به شمال به جنوب تقسیم کرد. شما باید تنوع terroir را در نظر بگیرید. اکوادور در شمال غربی آمریکای جنوبی واقع شده و با اقیانوس آرام هم مرز است. بیشتر در داخل، رشته کوه های آند در طول کشور قرار دارند. و سپس، در شرق، آمازون را پیدا می کنید. پنجاه درصد تولید قهوه در استان‌های ساحلی صورت می‌گیرد. استان منابی 30 درصد از کل تولید را به خود اختصاص داده است. مناطق آمازون و سیرا (کوهستان) به ترتیب 30 و 25 درصد از تولید قهوه اکوادور را تشکیل می دهند. قهوه روبوستا عمدتا در آمازون کاشته می شود، در حالی که قهوه عربیکا در امتداد ساحل کشت می شود.

در جنوب کشور اکوادور تایپیکا، کاتورا و بوربون را خواهید دید که در ارتفاع 1700 تا 2300 متری زمین رشد می‌کنند، عمدتاً در مناطق کوهستانی لوجا، زامورا آمازون، و مناطق ساحلی ال اورو دیده می شوند. از زامورا است که سوئیس واتر قهوه تایپیکا-کاتوررا کاملاً شسته، ارگانیک و خشک شده در آفتاب خود را تهیه کرد. در چینچیپ، زامورا توسط تعاونی ACRIM رشد کرد. تعاونی می گوید در اینجا قهوه در سایه کشت می شود و با چنار مخلوط می شود.

در شمال اکوادور، قهوه‌ای را می‌بینید که در Pichincha، Imbabura، Sucumbios و Orellana رشد می‌کند. انواعی مانندکاستیلو از کلمبیا وارد شده و در اینجا کاشته شده است. در استان ساحلی Manabí، قهوه به طور کلی در 600-800 متر در لیتر کشت می شود. موقعیت جغرافیایی با آب و هوای خاص که در آن دما نسبتاً پایین است که پتانسیل زیادی برای قهوه‌های فرآوری‌شده طبیعی به ارمغان می‌آورد زیرا هوا پس از برداشت کاملاً خشک است.

و سپس، جزایر گالاپاگوس را دارید. قهوه از اینجا در مد است و گران است، تا حدی به دلیل عرضه و تقاضا و همچنین تا حدودی به دلیل مشکل در حمل و نقل آن به سرزمین اصلی. قهوه سبز از اینجا می‌تواند 5 تا 11 دلار آمریکا به ازای هر پوند مزرعه قیمت داشته باشد. افزایش انواع قهوه‌های مقاوم در برابر زنگ‌زدگی، مانند سرچیمور قابل مشاهده است. زنگ برگ قهوه می تواند تهدید قابل توجهی برای تولید کنندگان قهوه باشد. این پدیده در سال 2012 محصولات آمریکای لاتین را ویران کرد. درختان مقاوم در برابر زنگ امنیت ارائه می دهند اما اغلب دارای مشخصات کمتر پیچیده، اسیدی و طعم شیرین هستند.

روش های فرآوری قهوه اکوادور 

اکوادور به دلیل فرآوری شسته شده اش شناخته شده است: روشی که منجر به قهوه های تمیز می شود. همچنین می‌توانید قهوه‌های کاملاً شسته شده یا دوبار شسته شده تهیه کنید.در واقع، این روشی است که برای قهوه‌های دسته‌ای کوچک سوئیس واتر Typica-Caturra از Zamora استفاده می‌شود. اینها با استفاده از روشی از کنیا پردازش می شوند که منجر به انبوه های فوق العاده تمیز می شود. به نوبه خود، این اجازه می دهد تا تمام پیچیدگی ها و طعم های قهوه بدرخشند.

روند رو به رشدی برای قهوه های طبیعی و فرآوری شده با عسل، به ویژه در لوجا وجود دارد. هنگام کار با قهوه شسته شده، شما به دنبال یک فنجان تمیز و اسیدی روشن، دانه آبدار و عطر گل (و احتمالاً با نت های پرتقال یا لیمو) خواهید بود. با این حال، فرآوری با عسل یا طبیعی،فرم، شیرینی و نت های میوه ای بیشتری را ارائه می دهد. قهوه اکوادور ممکن است در مقایسه با همسایگانش شناخته شده نباشد، اما سزاوار توجه ماست. با شیرینی، فرم خوب،نت های میوه ای و گلی خود، می تواند یک فنجان قهوه لذت بخش را ارائه دهد.

پرورش صنعت رو به زوال کشور، افزایش بهره وری و کمک به تولیدکنندگان برای مقابله با هزینه های بالای تولید قهوه و همه اینها مسائل واقعی پیش روی اکوادور است.اما در این بین، اگر فرصتی پیدا کردید که یک قهوه اکوادوری را امتحان کنید، توصیه می کنم این کار را انجام دهید. شیرینی را بچشید و داستان پشت فنجان را درک کنید.

السالوادور کوچکترین و پرجمعیت ترین کشور آمریکای مرکزی است. همچنین منشا قهوه مشهور جهانی است. قهوه بیش از 100 سال، از دوره رشد سریعی که در اواسط تا اواخر قرن 19 اتفاق افتاد، سهم مهمی در اقتصاد السالوادور داشته است. با این حال، تولید قهوه السالوادور از دهه 1980 کاهش یافته است و امروزه کمتر از 2 درصد از کل صادرات را تشکیل می دهد. این قهوه در حال حاضر منشاء قهوه تخصصی مشهور و خانه برخی از انواع قهوه مورد تقاضای جهان است. قهوه‌های السالوادور که با گواتمالا و هندوراس مرز مشترک دارد، بدنه خوبی دارند و در عین حال طعم و اسیدیته‌ای نسبتاً بی‌نظیر دارند.

بنابراین، برای شناخت بیشتر درباره قهوه السالوادور، مطلب زیر را بخوانید

کشور السالوادور

السالوادور به‌طور رسمی جمهوری السالوادور کوچک‌ترین و پرتراکم‌ترین کشور منطقه آمریکای مرکزی است. پایتخت آن سان السالوادور است. این کشور در جنوب آمریکای شمالی قرار دارد و به دریا هم راه دارد. السالوادور توسط هندوراس، گواتمالا و همچنین خلیج فونسکا و اقیانوس آرام دربرگرفته شده است.جمعیت این کشور 6٫826٫000 نفر هستند که اکثریت آنها از تبار مستیزو (دورگ سرخپوست و اسپانیایی) هستند.

بیشتر مردم السالوادور مسیحی هستند که بیش از نیمی از آن‌ها از پیروان شاخه کاتولیک رومی از مسیحیت هستند. برنج و لوبیا از مهم ترین مواد غذایی مردم این کشور است. مساحت آن 21041 کیلومترمربع است. زبان رسمی آن اسپانیایی و واحد پول آن دلار آمریکا است. بیتکوین نیز در سال 2021 پول قانونی این کشور معرفی شده است. السالوادور اولین کشوری می‌باشد که بیتکوین را پول رسمی و قانونی معرفی کرده‌است. (تا سال 2001 کولون السالوادور بود).

تاریخچه قهوه السالوادور

کارلوس مورالس مدیر شرکت Caravela Coffee در السالوادور است. او می گوید که کشور تقریباً 850000 کوئینتال (یا 85000 تن) قهوه در سال تولید می کند که توسط تقریباً 20000 تولیدکننده در سراسر کشور تولید می شود.و اندازه متوسط مزارع قهوه ای که کاراولا در السالوادور با آنها کار می کند 1.5 هکتار است.

در طول سال 2019 تا 20، قهوه خورهای السالوادور 18 میلیون کیلوگرم قهوه مصرف کرده اند. این بدان معناست که میانگین مصرف سرانه قهوه در السالوادور حدود 2.8 کیلوگرم است که در میان کشورهای تولیدکننده آمریکای لاتین متوسط به بالا است. در حالی که قهوه محرک اصلی اقتصاد السالوادور در دهه‌های 1920 و 1930 بود و 90 درصد صادرات را به خود اختصاص می‌داد، اما در اواخر قرن بیستم اوضاع تغییر کرد. جنگ داخلی که از سال 1979 تا 1992 ادامه یافت باعث شد تولید قهوه در سراسر کشور آسیب ببیند. از سال 1979 تا 1986، در یک دوره هفت ساله، تولید قهوه به میزان خیره کننده 19 درصد کاهش یافت.

علاوه بر این، پس از پایان جنگ در سال 1992، السالوادور به سختی وارد بازار بین‌المللی شد و در میان رقابتی که از سوی دیگر کشورها به وجود آمد، شد. در سال 2018، OEC گزارش داد که قهوه تنها 1.86 درصد از کل صادرات السالوادور را تشکیل می دهد که 42 درصد آن به ایالات متحده صادر شده است.

انواع طعم ها کیفیت و فرآوری قهوه السالوادور

با وجود این، در سال 2015، شورای قهوه السالوادور یک برنامه توسعه پنج ساله را برای احیای بخش قهوه کشور تنظیم کرد. این تمرکز بر بهبود موقعیت قهوه السالوادور در بازار جهانی، ترویج مصرف داخلی و افزایش تولید قهوه با کیفیت بالا بود.

امروزه تقریبا تمام قهوه های السالوادور در سایه کشت می شوند. ارقام منتشر شده توسط ICO تخمین می‌زند که بیش از 60 درصد از کل قهوه عربیکا که در کشور رشد می‌کند از گونه بوربون است که Pacas و Pacamara به ترتیب دومین و سومین گونه‌های محبوب هستند.

تحقیقات جهانی قهوه تخمین می‌زند که تقریباً 25 درصد از کل قهوه‌ای که در السالوادور رشد می‌کند از نوع Pacas است که منشا آن این کشور است. در سال 1956 توسط خانواده Pacas (از این رو نام آن) کشف شد و یک جهش طبیعی از گونه Bourbon است.

گیاهان Pacas که به دلیل عملکرد بالا و اندازه کوچکشان مورد توجه قرار گرفتند (به این معنی که می توان بیشتر در فضای کمتری در مزرعه کشت کرد) بعدها با گونه Maragogipe تلقی شدن تا Pacamara ایجاد شود.

پاکامارا یکی از پرطرفدارترین انواع در جهان است که دارای اسیدیته ظریف، بدنه متوسط تا سنگین است. در حالی که اکنون در هندوراس نیز کشت می شود، پاکامارای السالوادور اغلب دارای نت هایی از کره، شکلات، توت قرمز و مرکبات است.

به عنوان بخشی از تمرکز مجدد بر تولید قهوه با کیفیت در السالوادور، برخی از تولیدکنندگان شروع به آزمایش روش های فرآوری خود کرده اند. سانتوس آرنولفو دیاز گونه های Pacas و Pacamara را در Finca La Trilla در Chalatenango در شمال غربی السالوادور پرورش می دهد.

سانتوس می‌گوید که تولیدکنندگان در السالوادور اغلب قهوه‌ها را در طول فصل برداشت، می کنند که از دسامبر تا مارس ادامه دارد، و به‌طور متفاوتی پردازش می‌کنند. ما حدود 10 درصد از قهوه های خود را به صورت شسته شده و بقیه را به صورت عسل و طبیعی می فروشیم.

کارلوس می‌گوید: «تولیدکنندگان همیشه روی استفاده از بهترین چیزهایی که دارند برای دستیابی به قیمت‌های بهتر متمرکز هستند. به عنوان مثال، اگر تولیدکننده‌ای به فرآیند عسل توجه داشته باشد، برخی دیگر از تولیدکنندگان حتی برای کل تولیدشان برای برداشت بعدی، به فرآیند عسل روی می‌آورند.» این امر، همراه با تمرکز جدید بر کیفیت در سال‌های اخیر، طعم معروفی را برای قهوه‌های السالوادور شکل داده است که اغلب شیرین و پیچیده هستند و رایحه‌هایی از میوه، شکر تیره، شکلات و کارامل دارند. کشاورزان السالوادور کاراولا معمولا قهوه‌هایی تولید می‌کنند که درجه‌بندی AA و بالاتر دارند. او می‌گوید که برای عسل و قهوه‌های فرآوری‌شده طبیعی، این به یک فنجان با کیفیت بسیار بالاتر تبدیل می‌شود. 

مناطق تولید قهوه السالوادور

علیرغم این واقعیت که السالوادور کوچکترین کشور در آمریکای مرکزی است، دارای تعدادی مناطق مختلف تولید کننده شناخته شده از جمله آهواچاپان، چالاتنانگو، لا لیبرتاد، سانتا آنا، سن السالوادور و مورازان است. اگرچه فصل برداشت از دسامبر تا مارس ادامه دارد، اما در ژانویه و فوریه به اوج خود می رسد. در بسیاری از این مناطق، تولیدکنندگان می توانند به تعاونی ها و انجمن های تولیدکنندگان قهوه محلی بپیوندند. کارلوس می‌گوید: «این‌ها راه‌هایی برای دسترسی تولیدکنندگان به لوازم و ابزارهای مورد نیاز برای بهبود تولید مزرعه‌شان است».

مزرعه سانتوس در Chalatenango، یکی از مناطق کوچکتر تولید کننده در السالوادور، مستقر است. او می‌گوید که به دلیل وسعت این منطقه، یافتن پشتیبانی از سایر سازمان‌ها به این راحتی نیست. از آنجایی که منطقه من تعداد کمی تولیدکننده دارد، تعاونی‌هایی برای تولیدکنندگان وجود ندارد که به راحتی در دسترس و در نزدیکی باشند.»

به این ترتیب، کارلوس می‌گوید که برای تولیدکنندگانی که نیاز به حمایت بیشتری دارند، Caravela برنامه PECA ("برنامه آموزش رشد") خود را ارائه می‌کند. «[این برنامه] به آموزش مداوم تولیدکنندگان و خانواده‌هایشان در مورد بهترین شیوه‌ها کمک می‌کند. "این آموزش ها به آنها اجازه می دهد تا بهره وری و کیفیت را افزایش دهند تا در نهایت سود بیشتری داشته باشند." کارلوس برای کمک به تهیه‌کنندگان می‌گوید که کاراولا نیز در حال اجرای برنامه وفاداری با تهیه‌کنندگان است. او می‌گوید: «ما با قرض دادن کیسه‌های GrainPro به تولیدکنندگان شروع می‌کنیم تا بتوانند کارآمدتر باشند. این همچنین [به کاهش فشار] ناشی از جابجایی فوری قهوه برای حفظ کیفیت کمک می کند. برخی از مزارع در السالوادور در مناطق دورافتاده یا کوهستانی قرار دارند و حمل و نقل محصول آنها را به تاخیر می اندازند. بسته بندی باکیفیت به طور موثری ماندگاری قهوه آنها را افزایش می دهد، زیرا شرایط نامساعد آب و هوایی باعث بدتر شدن کیفیت می شود.

السالوادور خاستگاهی است که شبیه هیچ کشور دیگری نیست. از تاریخچه غنی آن و رواج انواع قهوه مانند Pacas و Pacamara گرفته تا روش‌های فرآوری که تولیدکنندگان در حال آزمایش هستند، بخش قهوه تخصصی فراوانی برای ارائه دارد.

دفعه بعد که به کافه رفتید در صورت وجود، قهوه السالوادور را انتخاب کنید. طعم‌های پیچیده‌ای که با آن‌ها مواجه می‌شوید می‌تواند به این معنی باشد که یک مورد دلخواه جدید پیدا کرده اید.

این یک واقعیت شناخته شده است که آمریکای مرکزی و جنوبی مسئول تولید برخی از عالی ترین قهوه های جهان هستند. صحبت در مورد قهوه لذیذ بدون ذکر قهوه برزیلی، قهوه کاستاریکا یا قهوه گواتمالا دشوار است. قهوه گواتمالا یکی از شناخته شده ترین و معتبرترین قهوه در جهان است. شرایط رشد عالی قهوه گواتمالا که بین مکزیک، السالوادور و هندوراس قرار گرفته است منجر به تولید قهوه مرغوب شده و تبدیل به  یکی از بزرگترین صنایع این کشور شده است.

قهوه گواتمالا که به خاطر انواع متفاوت و منطقه ای خود که هر کدام مشخصات منحصر به فرد خود را دارند، شناخته شده است، در لیگ مخصوص به خود قرار دارد. طعم ها و عطرها طیف وسیعی را در بر می گیرند. انتظار انواع قوی و پر بدنه را داشته باشید، برخی با روکش شکلاتی یا تافی و برخی دیگر دارای اسیدیته ظریف و روکش میوه ای هستند. صرف نظر از طعم ها، چه چیزی قهوه این کشور را بسیار مورد پسند قرار می دهد و چه چیزی آن را از انواع دیگر متمایز می کند؟

در زیر تاریخچه قهوه گواتمالا و چگونگی کسب شهرت آن به عنوان یک رهبر در قهوه با کیفیت را بررسی خواهیم کرد.

کشور گواتمالا 

گواتِمالا (به اسپانیایی: Guatemala) یا به‌طور رسمی جمهوری گواتِمالا (به اسپانیایی: República de Guatemala) کشوری در آمریکای مرکزی است که از شمال و غرب با مکزیک، از جنوب غرب با اقیانوس آرام، از شمال شرق با بلیز، از شرق با دریا است. کارائیب و هندوراس و از جنوب شرق با السالوادور احاطه شده است. جمعیت گواتمالا در حدود ۱۷.۱ میلیون نفر (بر جمعیت‌ترین کشور آمریکای مرکزی) و پایتخت آن شهر گواتمالاسیتی می‌باشد. از مهم‌ترین شهرهای آن نیز می‌توانم به مکزیکو و ویلا نووا اشاره کرد. مساحت این کشور 108٫890 کیلومتر مربع است.

زبان رسمی این کشور اسپانیایی، واحد پول آن کتزال و دین ۹۹ درصد از مردم آن مسیحیت است. از میان مسیحیان این کشور، حدود 55 درصد کاتولیک، 40 درصد پروتستان و 3 درصد ارتودکس شرقی هستند.
حدود 59 درصد از مردم آن از تبار مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و اسپانیایی) و 40.5 درصد نیز از سرخپوستان مایا هستند، کمتر از یک‌درصد از مردم گواتمالا نیز سفیدپوست هستند.

تاریخچه قهوه گواتمالا

در حالی که قهوه در اواسط دهه 1700 به گواتمالا معرفی شد، در سال 1860 بود که تولید آن به طور جدی آغاز شد. تا آن زمان از این گیاه فقط برای اهداف زینتی استفاده می شد. با کاهش صنعت رنگ کارمین بزرگترین صنعت گواتمالا در آن زمان دولت به دنبال صنایع جدید برای تقویت اقتصاد بود. به لطف آب و هوای معتدل گواتمالا و شرایط مطلوب رشد، قهوه به سرعت این نقش را ایفا کرد. اولین مزارع کوچک در مناطق آماتیتلان و آنتیگوا شروع به رشد کردند و به سرعت شروع به شکوفایی کردند. با این حال، در سایر نقاط کشور رشد کند بود. فقدان دانش و فن آوری مدرن مورد نیاز برای گسترش سریع وجود نداشت. این کشور همچنین کمبود نیروی کار ماهر داشت که بدون آنها نمی‌توان تولید قهوه را افزایش داد.

طی سال‌ها، این کشور دانش و تجهیزات لازم برای کشت قهوه را به دست آورد. بخش‌های بزرگی از گواتمالا کاندیدای عالی برای این کشت بودند و گونه‌های مختلف در سراسر کشور شروع به رشد کردند. بسیاری از این مزارع در بخش‌های گواتمالا یا ایالت‌های گواتمالا، آماتیتلان، ساکاتپکز، سولولا، رتالهولئو، کوئتزالتنانگو، سن مارکوس و آلتا وراپاز واقع شده‌اند. قهوه در نزدیکی شهر گواتمالا، چیمالتنانگو و وراپاز تولید می شود. در مجموع 20 بخش از 22 بخش گواتمالا برای پرورش قهوه استفاده می شود. با ادامه رشد صنعت قهوه، کشاورزان به نوعی بدنه مرکزی برای کمک به سازماندهی و تنظیم تولید قهوه نیاز داشتند. این امر در قالب اتحادیه ای به نام Asociación Nacional del Café یا Anacafé تحقق یافت. امروزه Anacafé تنها مرجع در مورد قهوه گواتمالا است و تولید و صادرات آن را تنظیم می کند. تأثیر قهوه بر گواتمالای معاصر آشکار و غیرقابل انکار است. در حالی که شروع سختی داشت، قهوه اکنون به بزرگترین صادرات این کشور تبدیل شده است و گواتمالا را به یکی از بازیگران کلیدی قهوه در جهان تبدیل کرده است.

شرایط رشد قهوه گواتمالا 

دلیل شهرت قهوه گواتمالا مربوط به شرایط رشدی است که تقریباً در طول سال از آن برخوردار است. گواتمالا و محصولات آن به عنوان یک منطقه کوهستانی ذاتاً از رشد در شیب های تند و در ارتفاعات سود می برند. گواتمالا همچنین دارای 300 میکرو اقلیم است که همه آنها شرایط رشد منحصر به فردی را ارائه می دهند که بر توسعه محصولات تولید شده تأثیر می گذارد.

این کشور همچنین از بارندگی تقریباً ثابتی برخوردار است، به این معنی که میوه ها هرگز آب نمی خواهند. خاک‌های غنی از مواد معدنی را که حاصل فعالیت منظم آتشفشانی است، به آن اضافه کنید و شرایط بهینه برای پرورش برخی از بهترین قهوه‌های جهان را خواهید داشت.

8 واقعیت جالب درباره قهوه گواتمالا

1- دهمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است

به گزارش ورلد اطلس، گواتمالا پس از مکزیک، اوگاندا و هند و برزیل دهمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است. اما با این وجود، هنوز مقدار زیادی قهوه تولید می کند.

2- گواتمالا بیش از 3.3 میلیون کیسه قهوه در سال 2019 تولید کرد.

وزن استاندارد برای یک کیسه قهوه 60 کیلوگرم است، به این معنی که گواتمالا بیش از 198،000،000 کیلوگرم قهوه در سال 2019 تولید کرد. اگرچه به سختی می توان این رقم را به دست آورد، اما گواتمالا در واقع به دلیل بارندگی های نامنظم، ضریب تولید خود را از دست داد.

3- قهوه گواتمالا 40 درصد از کل صادرات محصولات کشاورزی را تشکیل می دهد

همانطور که در بالا ذکر شد، کاهش صنعت رنگ در دهه 1800 به این معنی بود که دولت گواتمالا به صادرات جدیدی برای کمک به تحریک اقتصاد نیاز داشت. آنها تلاش کردند تا قهوه به محصول نقدی جدید تبدیل شود و کار فوق العاده ای انجام دادند. تقریبا نیمی از صادرات کشاورزی کشور را قهوه تشکیل می دهد. بزرگترین واردکنندگان قهوه گواتمالا آمریکا، کانادا و ژاپن هستند.

4- این کشور دارای برخی از بهترین شرایط رشد در جهان است

قهوه در 20 بخش از 22 بخش گواتمالا کشت می شود. در حال حاضر بیش از 270000 هکتار زمین به تولید قهوه اختصاص داده شده است. گواتمالا از ارتفاعات بالا، خاک غنی از مواد معدنی و همچنین تقریباً بارندگی ثابت بهره می برد.

5- گواتمالا دارای تعدادی مناطق در حال رشد متمایز و آب و هوای کوچک است

ما در بالا به طور خلاصه به آن اشاره کردیم، گواتمالا نه تنها از ارتفاع بالا و بارندگی تقریباً ثابت، بلکه از بسیاری از اقلیم های کوچک نیز بهره می برد. این آب و هوای متفاوت به این معنی است که هر مزرعه قهوه به طور متفاوتی رشد می کند و در نتیجه بسته به منطقه ای که در آن رشد می کند، تنوع زیادی ایجاد می کند.

6- مزارع زیادی در دامنه آتشفشان های فعال وجود دارد

آنتیگوا یکی از این شهرهای است که توسط آتشفشان احاطه شده است. فوران های آتشفشانی مقدار زیادی گوگرد و سایر مواد معدنی مفید آزاد می کنند که خاکی را که در آن گیاهان قهوه رشد می کنند غنی می کند. به همین دلیل است که بسیاری از مزارع قهوه در دامنه های تند آتشفشان ها وجود دارند، چه فعال و چه غیرفعال.

37 آتشفشان در سرتاسر گواتمالا وجود دارد که سه مورد از آنها هنوز فعال هستند. این بدان معناست که نه تنها محصولات زراعی از تزریق منظم خاکستر آتشفشانی غنی از مواد مغذی بهره مند می شوند، بلکه از ارتفاعات بالا نیز بهره مند می شوند. به ویژه، ارتفاع مسئول نت های اسیدی و میوه ای است که قهوه گواتمالا به آن مشهور است.

7- کشور تقریباً به طور انحصاری قهوه عربیکا تولید می کند

قهوه عربیکا به عنوان قهوه عربی شناخته می شود. اولین گونه قهوه ای بود که کشت شد و همچنین به طور گسترده روی زمین کشت شد و حدود 60 درصد از کل قهوه تولید شده در سطح جهان را تشکیل می دهد.

گواتمالا قهوه عربیکا منحصر به فردی را تولید و صادر می کند. بیش از 90 درصد محصولات این کشور قهوه عربیکا است.

8- تمام قهوه گواتمالا شسته می شود

با توجه به بارندگی تقریباً ثابت این کشور، خشک کردن قهوه می تواند بسیار دشوار باشد. به همین دلیل است که تمام قهوه تولید شده در گواتمالا شسته شده یا قهوه تمیز است. به همین دلیل است که هر کارتن یا جعبه قهوه ای که از گواتمالا صادر می شود دارای برچسب "تمیز" است. این برچسب نشان دهنده فرآیند تولید شسته شده ای است که تمام قهوه های گواتمالا طی می کنند.

مناطق کشت قهوه گواتمالا و انواع طعم ها

تولید قهوه گواتمالا بر اساس مشخصات آب و هوا، خاک و ارتفاع به تعدادی مناطق مجزا تقسیم می شود. به همین دلیل، هر منطقه دانه ی خاص خود را با طعم منحصر به فرد تولید می کند. بیایید نگاهی به برخی از محبوب ترین ها بیندازیم:

منطقه Antigua

آنتیگوا تا حد زیادی مشهورترین منطقه رو به رشد گواتمالا است. شهر آنتیگوا در دره ای قرار دارد که توسط سه آتشفشان احاطه شده است؛ آگوا، فوئگو و آکاتنانگو، یکی از آنها، فوئگو، هنوز فعال است. نام این شهر از همین دره است. به طور دوره‌ای، زمانی که فوگو فوران می‌کند، لایه جدیدی از خاکستر آتشفشانی را روی خاک آنتیگوا می‌ریزد. این خاکستر برای محصولات کشاورزی بسیار خوب است و به این معنی است که خاکی که آن را می پوشاند از مواد مغذی متراکم و حاصلخیز در اطراف است. پوکه آتشفشانی موجود در خاک همچنین رطوبت را حفظ می کند و محصولات را هیدراته نگه می دارد حتی زمانی که منطقه با بارندگی کم مواجه است.

خاک آتشفشانی غنی، رطوبت کم، روزهای بدون ابر و شب‌های خنک بهترین قهوه‌های گواتمالا را می‌سازند. مشخصات یک فنجان قهوه های آنتیگوا و قیمت آن ها به قدری معروف است که برچسب زدن قهوه های دیگر به شدت کنترل می شود. در گذشته رایج بود که دانه‌هایی را که از سایر نقاط کشور به داخل کشور ارسال می‌شد، در آنتیگوا فرآوری می‌کردند، سپس به عنوان قهوه آنتیگوا با قیمت‌های بالا فروخته می‌شدند. امروزه Anacafé به شدت تنظیم می کند که کدام دانه ها به عنوان قهوه آنتیگوا برچسب خورده باشند تا از صادرات دانه های با کیفیت پایین و آسیب رساندن به برند جلوگیری کند.

قهوه آنتیگوا دارای بدنه سبک تا متوسط، اسیدیته متوسط و طعمی تند و مخملی است که اغلب بسیار غنی است. این قهوه‌ها به دلیل حفظ طعم‌هایشان در همه رست‌ها، حتی در اسپرسو، به خوبی شناخته شده‌اند.

منطقه Acatenango Valley

درست در غرب آنتیگوا، دره آکاتنانگو قرار دارد. قهوه در اینجا در دامنه های شیب دار کوهستانی تا ارتفاع 2000 متری در سایه کشت می شود و از همان گرد و غبار آتشفشانی غنی از آتشفشان Fuego لذت می برد.دره آکاتنانگو یکی از جدیدترین مناطقی است که توسط انجمن تولیدکنندگان قهوه یونایتد آکاتنانگو به عنوان منطقه رشد متمایز تعیین شده است. در سال 2012 به عنوان منشاء قهوه از این منطقه دست یافت.

منطقه Huehuetenango

منطقه Huehuetenango یکی از دورافتاده ترین مناطق کشور و یکی از سه منطقه غیر آتشفشانی گواتمالا است. در این میان بالاترین ارتفاعات را دارد و خشک است. به دلیل بادهای خشک و گرمی که از دره زیر می وزد، Huehuetenango از یخبندان محافظت می شود و به محصولات در ارتفاعات بالا اجازه رشد می دهد.

ارتفاعات بالا و آب و هوای گرم یکی از دیدنی ترین گونه های گواتمالا را به وجود آورده است. دانه بدنه سبک و تا حدودی کره ای، رایحه ای گلدار و ظاهری تمیز و دلپذیر دارد که در کام باقی می ماند.

منطقه Coban

منطقه قهوه کوبان نام خود را از کلمه Maya Keckchi به معنای "محل ابرها" گرفته است. این نمی تواند درست باشد، کوبان یک جنگل بارانی است که در آن تنها دو نوع آب و هوا باران و باران بیشتر است.

قهوه کوبان که در شمال مرکزی گواتمالا رشد می کند، تعدادی از ویژگی های قهوه های خوب آمریکای مرکزی را نشان می دهد. اینها شامل بدنه متوسط تا پر، اسیدیته میوه ای سبک و همچنین طعمی غنی با ادویه هایی است. برای طرفداران قهوه برشته ، نت های ماندگار و فریبنده دارند.

بهترین روش های دم کردن قهوه گواتمالا

هنگام تهیه قهوه با استفاده از دانه های گواتمالا، معمولاً دو هدف وجود دارد که باریستاها سعی می کنند به آن دست یابند. اولی دستکاری طعم و اسیدیته و دومی برای برجسته کردن بدنه و شیرینی دانه. دستیابی به هر یک از این نتایج به شدت به نوع روش دم کردنی که استفاده می کنید بستگی دارد. قبل از اینکه به آن بپردازیم، شایان ذکر است که حتی اگر تکنیک شما باورنکردنی باشد، اگر دانه های شما ضعیف باشد، قهوه دم شده شما متضرر خواهد شد. در حالی که دانه های گواتمالا به طور کلی کیفیت بسیار بالایی دارند، همیشه اطمینان حاصل کنید که دانه کامل را قبل از آسیاب کردن، خریداری کنید. دلیل این امر به تازگی برمی گردد. دانه های از قبل آسیاب شده در دقیقه ای که آنها را باز می کنید در معرض اکسیژن قرار می گیرند و به سرعت خراب می شوند مگر اینکه به سرعت استفاده شوند. با این حال، دانه ها به شما این امکان را می دهد که آنها را در صورت نیاز آسیاب کنید و برای مدت طولانی تری نگه دارید.

برندهای قهوه گواتمالا 

ما در Caffeine Fiend به قهوه گواتمالا علاقه زیادی داریم و می‌خواهیم شما هم به آن علاقه داشته باشید. با در نظر گرفتن این موضوع، می خواهیم برخی از رست های مورد علاقه خود را با شما به اشتراک بگذاریم. پیش از هر چیزی ، وظیفه ما این است که به شما کمک کنیم در هنگام خرید بهترین قهوه تصمیمات بهتری بگیرید.

تانزانیا پس از اتیوپی، اوگاندا و ساحل عاج، چهارمین تولیدکننده بزرگ قهوه در آفریقا است. با وجود این، صنعت قهوه محلی در سال‌های اخیر با چالش‌هایی مواجه بوده است که بازدهی آن از اوج خود در اواخر دهه 1990 کاهش یافته است. علیرغم این روند نزولی، قهوه همچنان محرک اصلی اقتصاد تانزانیا است و بزرگترین محصول صادراتی این کشور است.

قهوه Peaberry نوع کمیاب از دانه های قهوه است که برخی ادعا می کنند از قهوه معمولی خوشمزه تر است و کشورهای دیگر در تلاش برای داشتن بهترین قهوه پیبری در جهان هستند. یکی از بزرگترین رهبران آن، تانزانیا، در فهرست تولیدکنندگان قهوه Peaberry قرار دارد. قهوه Peaberry تانزانیا تقاضای زیادی دارد و دلیلش این است که طعم متمایزی دارد که فقط از دانه‌های قهوه آنها می‌آید.

کشور تانزانیا

تانزانیا به صورت رسمی جمهوری متحد تانزانیا ، کشوری است در خاور آفریقا که از شمال خاوری و خاور با کنیا و از شمال و شمال باختری با اوگاندا، از شمال باختری با رواندا و بوروندی و از باختر با جمهوری دمکراتیک کنگو و زامبیا و از جنوب با مالاوی و از جنوب و جنوب باختری با موزامبیک همسایه است و از سوی خاور به اقیانوس هند محدود می‌شود. جمعیت این کشور حدود 59٬734٬000 نفر است.

در سال 1996 پایتخت رسمی تانزانیا از شهر ساحلی و بزرگ دارالسلام به شهر دودوما منتقل شد. با این حال دارالسلام هنوز پایتخت تجاری و مقر بسیاری از نهادهای حکومتی کشور است و بندری مهم برای تانزانیا و همسایگان محصور در خشکی اوست. از شهرهای مهم دیگر آن می‌توان به آروشا، امبیا، موانزا، موروگور و زنگبار اشاره کرد.

تاریخچه قهوه تانزانیا

قهوه از رئونیون، جزیره ای فرانسوی در سواحل شرقی آفریقا که قبلاً بوربون نامیده می شد، به تانزانیا وارد شد. اگرچه در اوایل قرن شانزدهم وارد شد، اما تا زمانی که مبلغان آلمانی حدود 200 سال بعد به آنجا آمدند، توجه زیادی در منطقه به آن جلب نشد.

از قرن نوزدهم، قهوه یکی از مهمترین صادرات این کشور بوده است. این تنها 0.7 درصد از تجارت جهانی قهوه را تشکیل می دهد، اما بزرگترین محصول صادراتی در تانزانیا است و اخیراً توسط سایر صنایع مانند گردشگری و معدن پیشی گرفته است. تخمین زده می‌شود که بیش از 320000 خانوار کشاورز خرده‌مالک مسئول 95 درصد تولید قهوه در کشور را دارند. این خانواده ها هر کدام به طور متوسط 0.5 تا 1.0 هکتار وسعت دارند و 5 درصد باقیمانده از کل قهوه تولید شده توسط حدود 110 شهرک است. تخمین زده می شود که دو میلیون نفر دیگر به طور مستقیم یا غیرمستقیم در صنعت قهوه تانزانیا مشغول به کار هستند. با این حال، از اواخر دهه 1990، ارقام تولید در بخش‌های مختلف کشور راکد و کاهش یافته است و به حدود 50000 تن رسیده است. آنها در اواسط دهه 2000 به اوج خود رسیدند، اما به طور کلی، این صنعت در تلاش است تا حجم تولید خود را افزایش دهد.

این به دلایل مختلفی است، اما شاید مهم ترین آن ورود بیماری پژمردگی قهوه در سال 1997 بود. این بیماری (که هم گیاهان عربیکا و هم گیاهان روبوستا را درگیر می کند) توسط قارچ تراکئومایکوزیس ایجاد می شود و منجر به مرگ غیرقابل برگشت گیاه قهوه می شود. . از اواخر دهه 1990، بیماری پژمردگی قهوه و تعدادی دیگر از چالش های زیست محیطی به این معنی است که عملکرد گیاهان فردی کاهش یافته است. علاوه بر این، قیمت گیت های کشاورزی در تانزانیا همچنان پایین است.

مناطق در حال کشت قهوه تانزانیا

تانزانیا هم قهوه روبوستا و هم قهوه عربیکا تولید می کند که بیش از 90 درصد آن صادر می شود. عربیکا عمدتاً در مناطق رووما، امبیا، آروشا و سونگوه تولید می شود که همگی در ارتفاعات جنوبی کشور واقع شده اند. قهوه در دامنه‌های تانزانیا کوه کلیمانجارو و کوه مرو در بخش‌های شمالی این کشور، اغلب زیر سایه درختان موز، کشت می‌شود. در مناطقی مانند منطقه مارا نیز قهوه عربیکا می روید. عربیکا 70 درصد از کل قهوه کشت شده در تانزانیا را تشکیل می دهد که انواع اصلی آن بوربون و کنت است.

انواع محبوب قهوه تازانیا عبارتند از: 

• Nyassa
• Typica
• N39
• Peaberry

با این حال، روبوستا 30 درصد باقی مانده را تشکیل می دهد. روبوستا عمدتا در منطقه Kagera، در شمال غربی کشور، توسط سواحل دریاچه ویکتوریا تولید می شود."

مانند بسیاری از منشأهای اصلی آفریقایی، عربیکا تانزانیا به طور کلاسیک با مشخصات قهوه شسته شده مرتبط است: تمیز و روشن با این حال، تقسیم در تولید عربیکا بین منطقه کوهستانی شمالی کشور و ارتفاعات جنوبی بارانی به این معنی است که تفاوت مشخصی در طعم بین این دو وجود دارد.قهوه‌های شمالی معمولاً عطری مطبوع، اسیدیته ، طعمی غنی، طعمی شیرین و متعادل دارند. این ویژگی ها از مواد مغذی معدنی موجود در خاک های آتشفشانی کوهستانی منطقه به دست می آید. در همین حال، قهوه های جنوبی به طور مشخص دارای بدنه متوسط با اسیدیته خوب هستند. آنها معمولاً عطر و طعم میوه ای و گلی خوبی دارند.

برداشت وفرآوری قهوه تانزاینا

دوره های برداشت در تانزانیا به منطقه بستگی دارد، اما ICO کشور را در گروه جولای خود قرار می دهد. در شمال کشور، برداشت از جولای تا دسامبر ادامه دارد، و در جنوب نیز همین‌طور است. با این حال، در غرب، برداشت از ماه می تا اکتبر ادامه دارد. با این حال، هنگامی که قهوه چیده می شود، فرآوری می تواند برای کشاورزانی که دور از ایستگاه های شستشو هستند مشکل ساز شود. برخی با استفاده از دستگاه خمیرهای دستی خمیر را خارج می کنند و خودشان فرآوری می کنند، اما بسیاری گیلاس های خود را به واحدهای خمیرسازی مرکزی تحویل می دهند. بسیاری از تعاونی‌ها مالک این واحدها هستند. "برخی از اعضا قبل از تحویل آن به این واحد ها ، بخشی از پردازش خانگی را انجام می دهند. ایستگاه‌هایی در تانزانیا وجود دارد که با فرآوری آن به قهوه سبز باکیفیت و قابل فروش، به گیلاس ارزش افزوده می‌دهند. حدود 90 درصد عربیکا تولید شده در کشور شسته می شود. با این حال، پس از پردازش و خشک شدن، قهوه درجه بندی می شود. تانزانیا سیستم درجه بندی خود را با ده ها درجه جداگانه دارد: 

AAA, AA, A, B, PB, C, E, F, AF, TT, UG, and TEX. 

ناگفته نماند که هر چه اندازه دانه ها بزرگتر باشد، پول بیشتری به دست می آورند. شاید محبوب ترین قهوه در میان دانه ها قهوه Peaberry تانزانیا (PB) باشد که در ژاپن و ایالات متحده بسیار مورد توجه است. و اما روبوستا معمولاً فرآوری طبیعی دارد. پس از خشک شدن نیز بر اساس سایز درجه بندی می شود. 

قهوه Peaberry تانزانیا چه نوع قهوه ای است؟

قهوه Peaberry نوعی قهوه است که از نوع کمیاب دانه قهوه بدست می آید که با دانه قهوه معمولی متفاوت است: قهوه معمولی در مقابل پیبریدانه های قهوه از گیلاس قهوه، میوه ای که کشاورزان قهوه برداشت و پردازش می کنند، به دست می آید. در داخل گیلاس قهوه، معمولاً دو دانه قهوه وجود دارد که در اطراف با لبه صاف قرار دارند. هر چند، یک گیلاس قهوه حاوی یک دانه است. دانه های Peaberry تقریباً بدون لبه و صاف هستند و معمولاً کل گیلاس قهوه را می پوشانند. برخی از دانه های آلبالویی دارای شکاف مشخصی از وسط هستند. حدود 4 تا 6 درصد از گیلاس‌های قهوه حاوی تنها یک دانه هستند، بنابراین دانه‌های قهوه Peaberry از این نظر نادر هستند. با این حال، آنها در سرتاسر جهان یافت می شوند و طعم قهوه هر کشور به دلیل روش های رشد و فرآوری متفاوت است.

ساختار تولید و فرآوری قهوه در تانزانیا

کشاورزان خرده‌مالک به شکلی سازماندهی شده‌اند که ما آن را انجمن‌های تعاونی بازاریابی کشاورزی (AMCOS) می‌نامیم. "هر AMCOS معادل یک تعاونی سنتی است." مدل AMCOS پس از آنکه دولت تعدادی تغییرات نظارتی ناگهانی و چشمگیر در بخش قهوه در سال 2018 ایجاد کرد، برجسته‌تر شد. قبل از این تغییرات، هم خریداران خصوصی و هم صادرکنندگان می‌توانستند گیلاس و پوست قهوه را بخرند، در کنار تعاونی‌هایی که آنها را از کشاورزان منفرد خریداری می‌کردند. با این وجود، مقررات جدید تصریح کرد که فقط تعاونی ها می توانند گیلاس و پوست را خریداری کنند. این مقررات تنها چند سال پیش با توجه کمی به اجرا درآمد. در ماه‌های بعد، چندین بانک محلی در مناطق تولید قهوه مجبور به تعطیلی شدند و تعداد انگشت شماری از سرمایه‌گذاران خصوصی به طور کامل از این بانک خارج شدند. امروزه مدل AMCOS در مناطق شیلانگا، ایتته، ایلومبا، ایدیویلی، شینزینگو و سامبوه و بسیاری دیگر برجسته است.

تجارت و بازاریابی قهوه تانزانیا

در تانزانیا، املاک بزرگ مجوز پردازش و فروش قهوه خود را دارند. این معمولاً از طریق صادرات مستقیم است. در گذشته، خریداران، صادرکنندگان و تولیدکنندگان قهوه در تانزانیا به‌جای دانه‌های سبز ترجیح می‌دادند گیلاس قهوه بخرند. این امر به آنها کنترل بیشتری بر فرآیند شستشو داد، زیرا کیفیت شستشو و خشک کردن می تواند به طور گسترده ای بین کشاورزان خرده پا متفاوت باشد. این موضوع تا سال 2018 که مقررات جدید اجرایی شد، وجود داشت. در حال حاضر، قهوه به طور گسترده فقط به صورت سبز فروخته می شود، چه از طریق حراج یا از طریق صادرات مستقیم.

تعدادی از مبادلات قهوه منطقه ای در تانزانیا وجود دارد، از جمله Songwe، Mbinga، و حراج اصلی در Moshi. حراج ها بسته به فصل و حجم، هر هفته پنج شنبه ها برگزار می شود. در این حراجی ها، AMCOS قهوه را از طرف کشاورزان عرضه می کند و فقط خریداران و فروشندگان قهوه مجاز به پیشنهاد هستند. با این حال، فراتر از سیستم حراج، یک "بازار داخلی" فعال در تانزانیا وجود دارد. اینجاست که کشاورزان قهوه خود را به خریداران خصوصی قهوه، گروه‌های کشاورز و تعاونی‌ها با قیمت‌های گیت می‌فروشند. قهوه به دو صورت گیلاس و پوستی فروخته می شود. برخی از کشاورزان قهوه با کیفیت بالاتر نیز مجاز به دور زدن چارچوب حراج و فروش مستقیم قهوه خود هستند. این امر کشاورزان را قادر می سازد تا روابط بلندمدت با برشته کاران و تاجران بین المللی برقرار کنند. مقاصد اصلی صادرات قهوه تانزانیا ژاپن، ایتالیا، ایالات متحده آمریکا، آلمان، بلژیک، سوئد و فنلاند هستند.

چالش های پیش روی صنعت قهوه تانزانیا

در کنار مسائل ذکر شده در مورد بیماری پژمردگی قهوه، دلایل متعددی وجود دارد که ارقام تولید قهوه تانزانیا را متوقف می کند.

در مرحله اول، گیاهان قهوه تانزانیا به طور گسترده بسیار قدیمی هستند.«تعداد زیادی از درختان قدیمی قهوه در تانزانیا قادر به بازدهی کامل خود نیستند. کشاورزان بهای آن را می پردازند. فراتر از آن، نوسان زیاد قیمت قهوه و عوامل دیگر باعث نوسانات چشمگیر در تولید قهوه تانزانیا می شود. زیرساخت ها نیز یک مسئله است. عدم دسترسی به سیستم‌های آبیاری مکانیزه یکی از بزرگترین چالش‌های پیش روی کشاورزان خرده‌مالک است که اغلب برای تامین آب در دوره‌های بحرانی در طول فصل رشد با مشکل مواجه هستند.

تانزانیا همچنین در بسیاری از موارد به دلیل فقدان خدمات ترویجی و پشتیبانی فنی از شیوه‌های کشاورزی ضعیف رنج می‌برد. این امر تولید را مختل می کند و در نتیجه هزینه تولید را افزایش می دهد. کشاورزان برای دسترسی به اعتبارات و نهاده های کشاورزی نیز با مشکل مواجه هستند. او می گوید که به طور کلی مصرف کود و سموم کم است که منجر به مشکلات آفات و بیماری ها می شود. در نهایت، یک مشکل در مورد قهوه این کشور در خود تانزانیا وجود دارد. زیرا بیشتر قهوه تانزانیا صادر می شود و مقدار بسیار کمی برای بازار داخلی توسعه نیافته باقی می ماند.

در نتیجه، گزارشی در سال 2020 نشان داد که اکثر مردم تانزانیا قهوه محلی را از نظر کیفیت پایین می‌دانند، زیرا بهترین محصول صادر می‌شود. حتی در این صورت، قهوه با کیفیت خوب باقی مانده عموماً به جاذبه های گردشگری فروخته می شود و راه خود را به بازار داخلی تانزانیا باز نمی کند. اما همه چیز در حال تغییر است و مصرف داخلی یک مسیر صعودی دارد. در حال حاضر حدود 7 درصد از قهوه تانزانیا به صورت محلی مصرف می شود، در حالی که این میزان در چند سال پیش 2 درصد بود.

در مزارع کوچک و کوهستانی که عمدتاً توسط تولیدکنندگان بومی اداره می شود، جواهری که اغلب نادیده گرفته می شود، قوی می شود: قهوه مکزیکی. وقتی مردم منشا قهوه معروف را لیست می کنند، مکزیک اغلب کنار گذاشته می شود. با این حال چیزهای زیادی برای ارائه دارد: پروفایل های متمایز و میوه ای، تأثیر اجتماعی و زیست محیطی مثبت، و میراث غنی تولید قهوه.

کشور مکزیک

مکزیک با رسمی ایالات متحده آمریکا مکزیک کشوری در آمریکای شمالی است. این کشور در حدود 128،933 هزار نفر جمعیت دارد و پایتخت آن مکزیکوسیتی است. زبان اداری و کاربردی در مکزیک زبان اسپانیایی است اما این کشور هیچ زبان رسمی ندارد و در سال 2003، تعداد 62 زبان بومی سرخ‌پوستی نیز به عنوان « زبان‌های ملی» ثبت شده و رسمیت یافته‌است. کشور مکزیک پرجمعیت‌ترین کشور اسپانیایی‌زبان جهان است و حدود یک‌سوم از کل اسپانیایی‌زبان‌های جهان در مکزیک زندگی می‌شود. 70 درصد مردم مکزیک از تبار مستیزو (دورگه سفیدپوست و سرخپوست)، 15 درصد سفیدپوست و 9.8 درصد سرخ‌پوست هستند. 82٫7 درصد مردم آن مسیحی کاتولیک و 7٫9 درصد پیرو دیگر شاخه‌های مسیحیت هستند.

این کشور از شمال با ایالات متحده آمریکا و از جنوب شرقی با گواتمالا و بلیز هم‌مرز است. همچنین اقیانوس آرام، در غرب و جنوب، خلیج مکزیک در شرق و دریای کارائیب در جنوب شرق آن قرار دارند. این کشور با حدود 2 میلیون کیلومتر مربع وسعت، 14 اُمین کشور بزرگ دنیا و ۱۰اُمین کشور پرجمعیت دنیاست.

تاریخچه قهوه مکزیک و کشت آن

این محصول در 16 ایالت مکزیک کشت می شود، اما بیشتر 711000 هکتار این کشور (تا سال 2018) را در جنوب خواهید یافت. قهوه برای اولین بار در اواخر دهه 1700 به مکزیک راه یافت، و در مزارع متعلق به اروپایی ها با کارگران عمدتا بومی مکزیکی کشت شد. یک انقلاب در اوایل قرن بیستم روند تغییر وضعیت موجود را از طریق اصلاحات ارضی آغاز کرد.

مزارع امروزی مکزیک با مزارع بزرگ گذشته بسیار متفاوت به نظر می رسند: آخرین سرشماری کشاورزی 515000 تولیدکننده را شامل می شود که 85 درصد آنها بومی مکزیکی بودند و 95 درصد کمتر از سه هکتار زیر کشت می رفتند. در سراسر صنعت قهوه، تولیدکنندگان بومی و خرده‌مالک ها آسیب‌پذیرترین آنها هستند، با این حال دولت مکزیک با موسسه ملی مردمان بومی (INPI) برای حمایت از آنها همکاری می‌کند. بیشترین تولید قهوه در مکزیک از طریق تعاونی ها سازماندهی می شود. یکی دیگر از واقعیت های ناشناخته دیگر این است که مکزیک یکی از بزرگترین صادرکنندگان قهوه دارای گواهی ارگانیک در جهان است که طبق گفته وزارت کشاورزی و توسعه روستایی (SADER) تا 8 درصد از تولیدکنندگان آن را تولید می کنند. این حقایق مرتبط هستند، اما برای درک دلیل آن، باید نزدیک به 40 سال به عقب برگردید.

در سال 1973، دولت مکزیک با شناخت پتانسیل قهوه برای کمک به توسعه روستایی، موسسه ملی قهوه INMECAFE را راه اندازی کرد. یک دهه بعد، قهوه به با ارزش ترین محصول صادراتی مکزیک تبدیل شد و تا اواسط دهه 80، 35 درصد از کل تولید کشاورزی را به خود اختصاص داد. تولید قهوه سبز تا سال 1990 به 440000 تن رسید. با وجود، فروپاشی توافقنامه بین المللی قهوه، حداقل قیمت قهوه حذف شد و در نهایت، INMECAFE بسته شد. به جای آن، تعاونی‌هایی برخاستند که نه تنها از تولیدکنندگان بومی مکزیک حمایت می‌کردند که تولید قهوه ارگانیک را نیز تشویق می‌کردند. اخیراً مکزیک در سال 2018/19، 2.6 میلیون کیسه 60 کیلویی صادر کرده است. در حالی که این کمتر از 1 درصد از کل صادرات قهوه در سطح جهان است، هنوز هم این کشور را به نهمین صادرکننده بزرگ قهوه در جهان تبدیل می کند.

قهوه مکزیکی معمولی

قهوه‌های مکزیکی سبک‌تر و ملایم‌تر و با طعم‌های لطیف هستند. پتانسیل فوق العاده بودن آنها وجود دارد: جام برتری 2019 شاهد عبور شش قهوه از آستانه 90 امتیاز بود. قهوه گشا از کروز، خوزه، آرگوئلو، میسلی با امتیاز چشمگیر 93.07 برنده شد (و 35.40 دلار آمریکا به ازای هر پوند سبز فروخته شد). داوران خاطرنشان کردند که این قهوه کاشته شده در چیاپاس دارای نت هایی از یاس، ترنج، علف لیمو و وانیل بود و در کل بسیار شیرین با طعمی کره ای بود.

مکزیک بیشتر قهوه عربیکا را در سایه کشت می کند و روبوستا تنها 3 تا 4 درصد از محصولات این کشور را تشکیل می دهد. 35 درصد از قهوه مکزیک در 900 متر در روز کشت می شود، شرایطی که در آب و هوای نسبتا خنک مکزیک برای قهوه های با کیفیت بالاتر مطلوب است.

شخصی به اسم Edy Hidalgo Espinosa، هماهنگ کننده PECA و Sustainability در مکزیک برای تامین کننده دانه سبز Caravela Coffee، می گوید: «قهوه ها [در سراسر کشور] به همین روش پردازش می شوند. در مکزیک، 90 درصد از قهوه به صورت فرآوری شده شسته می شود و سپس با 10 درصد دیگر، فرآیندهایی مانند عسل طبیعی را خواهید یافت. با این حال، در حالی که تنوع کمی در روش‌های فرآوری با توجه به منطقه وجود دارد، تفاوت‌های قابل توجهی در پروفایل حسی قهوه و شیوه‌های کشت تولیدکنندگان مشاهده خواهید کرد.

3 منطقه مهم قهوه در مکزیک

چیاپاس، اواکساکا و وراکروز: هر منطقه قهوه به ویژگی متمایز قهوه خود می بالد اگرچه این فقط به چیزی که در فنجان میل می کنید نیست. ادی می‌گوید: «آنچه سه کشور تولیدکننده قهوه را منحصربه‌فرد می‌کند، میزان تمرکز مزارع از نظر فنی است.

• Veracruz

نوار خلیج مکزیک ایالت نازک و طولانی وراکروز است. این منطقه می تواند به خود ببالد که اولین ایالت مکزیک است که در قرن هجدهم درخت قهوه را در خاک خود کاشته است. بهترین قهوه‌های وراکروز که در ارتفاعات 1100 تا 1600 متری در کوه‌های داخلی رشد می‌کنند دارای نت‌هایی از «میوه‌های قرمز روشن، زغال اخته، کارامل، پانلا و لطیف با اسیدی روشن و بسیار آبدار با طعم شیرین و ترش» هستند. او می‌گوید وراکروز از نظر فناوری پیشرفته‌ترین ایالت در بین این سه ایالت است، با گونه‌های مقاوم‌تر به بیماری و کاشت کنترل‌شده. او می گوید که تولیدکنندگانی هستند که مراقبت می کنند درختان به فاصله یک متر از هم به طور مساوی توزیع شوند و در هر هکتار 5000 بوته بیشتر نباشد.

• Chiapas

در مرز گواتمالا، بهترین قهوه های این ایالت را خواهید دید که بین 1300 تا 1700 متر در لیتر رشد می کنند. چیاپاس همچنین تاج تولید بیشترین قهوه را در مکزیک با 40 درصد بازده کل کشور در اختیار دارد. بسیاری از بومی‌های مکزیک چیاپاس را خانه خود می‌دانند، اما این منطقه فقیرترین ایالت این کشور است، با تولید ناخالص داخلی سرانه 7249 دلار آمریکا در سال 2016. این موقعیت مکانی و ترسناک چیاپاس است که آن را از وراکروز متمایز می کند. ادی می گوید: «شباهت هایی بین مزارع قهوه بین چیاپاس و وراکروز از نظر تکنیک ها و انواع کشت وجود دارد. با وجود این، او به من می گوید که طعم شکلات، تلخ، آجیل، مرکبات و لیمو را به همراه بدنه گرد و ماندگار خواهید چشید.

• Oaxaca

منطقه Oaxaca که به زیبایی یک قطعه منبت کاری شده است، با پایین وراکروز و بالای چیاپاس هم مرز است، در حالی که اقیانوس آرام در غرب آن قرار دارد. مزارع قهوه آن به طور کلی بین 900 تا 1650 متر در لیتر است. Oaxaca در حالی که از نظر فن آوری کمترین پیشرفت را در میان مناطق اصلی تولید قهوه مکزیک دارد، ادی می گوید که قهوه های Oaxacan هم متمایز هستند و هم تقاضای زیادی دارند. آنها تمایل دارند با رنگ های کاراملی، نت های میوه های زرد، اسیدیته نارنجی، بدنه خامه ای و نکات گلی شیرین باشند.

بسیاری از تولیدکنندگان در Oaxaca از نوسازی به نفع روش‌های کشت سنتی اجتناب می‌کنند. مزارع 80 ساله ای را خواهید یافت که درست مانند دهه 1940 کار می کردند، در حالی که ادی تخمین می زند که 70 درصد از گونه های این منطقه سنتی هستند. قهوه پلوما هیدالگو یکی از نمونه های این است: شاخه ای از تایپیکا در قرن نوزدهم که توسط کشاورزان بومی آواره در اواسط دهه 1800 رشد کرد. حتی تلاش هایی برای به دست آوردن منشا برای قهوه  Pluma Hidalgo  در Oaxacan وجود دارد.

مبارزه و راه حل هایی برای بهبود صنعت قهوه مکزیک

یکی از چالش های مهمی که کشور را تحت تاثیر قرار می دهد، قیمت پایین قهوه است. یک کشاورز متوسط می تواند برای 45 کیلوگرم قهوه سبز عربیکا فقط 98 دلار درآمد داشته باشد، علیرغم این واقعیت که تولید آن به طور متوسط 140 دلار آمریکا هزینه دارد. با توجه به اینکه تولیدکنندگان در تلاش برای سودآوری هستند، و تجهیزاتی برای سرمایه گذاری در مزارع خود ندارند تا بتوانند با رویدادهای نامطلوب جوی و بیماری ها مقابله کنند. در سال 2018، بحران قیمت قهوه شاهد کاهش شدید قیمت‌ها بود و هنوز بهبود نیافته‌ است. نگران کننده بودن، تاثیر قیمت های پایین مدت ها قبل از سقوط بازار قابل مشاهده بود.

در سال 2012، شیوع بیماری برگ قهوه به سرعت در مزارع قهوه مکزیک گسترش یافت. این قارچ به درختان قهوه حمله کرد و اندازه و کیفیت برداشت را کاهش داد و این تأثیر طولانی مدت داشت: تولید از 4.5 میلیون کیسه در سال 2012 به 2.2 میلیون در سال 2015/16 به نصف رسید. ادی می‌گوید که تولیدکنندگان در تلاش بودند تا با جایگزین کردن درختان مسن‌تر با گونه‌های پرمحصول قهوه با قیمت‌های پایین مبارزه کنند. اما آنها همچنین به نور خورشید و تغذیه بیشتری نیاز داشتند. او می‌گوید: «این مشکل، همراه با ورود علف‌کش‌ها به حومه‌های مکزیک، منجر به فرسایش شدید خاک شد، به‌ ویژه به دلیل این که دامنه‌های قهوه مکزیکی می‌تواند بین 10 تا 80 درصد باشد.

دولت با ارائه انواع قهوه مقاوم در برابر آفات مانند Oro Azteca ،Marsellesa و Costa Rica 95 به کشاورزان مداخله کرد و در عین حال از گروه‌های تولیدکننده در کسب گواهی‌های افزایش قیمت مانند Fair Trade و Rainforest Alliance نیز حمایت کرد. با این حال، این ابتکار به تنهایی کافی نخواهد بود. ادی بر اهمیت پرداخت با توجه به کیفیت قهوه تاکید می کند. او می‌گوید: «این بدان معناست که تولیدکنندگان می‌توانند قیمت‌های بسیار بهتری را ببینند. کمک های فنی نیز کلیدی است، به ویژه در مواجهه با فرسایش خاک و تاریخ مکزیک در تولید ارگانیک و بهره وری پایین در هکتار. مراقبت از محیط زیست نه تنها مصرف کنندگان قهوه آگاه به پایداری را راضی می کند و حق بیمه قیمت را توجیه نمی کند، بلکه به مزرعه کمک می کند تا در برابر شوک ها و بیماری های زیست محیطی آینده مقاومت کند.

ادی ابتکار PECA Caravela Coffee را مدیریت می‌کند، کارگاه‌هایی را سازماندهی می‌کند و از تولیدکنندگان حمایت می‌کند تا «روش‌های مختلف برای بهبود و حفاظت از محیط‌زیست و خاک ... با تأکید بر مراقبت از محیط‌زیست و کاهش خطرات تأثیرات زیست‌محیطی، و در عین حال به تولیدکنندگان آموزش دهد. بازدهی را بهبود بخشند تا بتوانند درآمد خود را افزایش دهند.» او بر اهمیت کار با گونه های محلی که به خوبی با تروآر سازگار هستند، تاکید می کند. گونه های بومی معمولاً نیاز به مداخله کمتری دارند که باعث کار کمتر تولیدکننده و تأثیر کمتری بر محیط زیست می شود. خبر خوب این است که صنعت قهوه مکزیک با افزایش 57 درصدی صادرات از سال 2015 تا 2018 در حال بهبود است. تولید در این مرحله دوباره بالای 4 میلیون کیسه بود.

مکزیک یک منطقه با قهوه های متنوع و هیجان انگیز است. به وراکروز یا چیاپاس بروید تولیدکنندگانی را خواهید دید که از تکنیک‌های کشاورزی مدرن استقبال می‌کنند و طعم‌های هیجان‌انگیزی را برای قهوه‌خوران حرفه ای ارائه می‌کنند. در این میان، کشاورزانی را نیز خواهید یافت که به میراث خود و گونه های منحصر به فرد و چند صد ساله خود افتخار می کنند. مهم نیست که کجا بروید، تولیدکنندگانی خواهند بود که مشتاق کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی بهبود پایداری و کیفیت قهوه خود هستند.

اگر شما علاقه مند به میراث، انواع طعم های قهوه، یا دوستدار محیط زیست هستید، مکزیک کشوری غنی از همه اینها است.

شاید ماداگاسکار اولین کشوری نباشد که با شنیدن کلمه قهوه به آن فکر می کنید، اما تاریخچه قهوه جالب و تا حدودی منحصر به فردی دارد. ماداگاسکار نیز اخیراً به یکی از کشورهای پیشرو در تولید قهوه در جهان تبدیل شده است و قهوه ای که آنها تولید می کنند مدتی است که از نظر کیفیت بهبود یافته است.

متأسفانه تاریخ ماداگاسکار تاریخ استعمار و زخم های عمیقی است که با آن به وجود آمده است. این مقاله به طور خلاصه تاریخچه قهوه در ماداگاسکار را در اختیار شما قرار می دهد که ریشه سنت قهوه آنها، تولید مدرن و نکاتی برای خرید قهوه ماداگاسکار را پوشش می دهد.

کشور ماداگاسکار

ماداگاسکار کشوری جزیره ای در اقیانوس هند است که تقریباً 400 کیلومتر (250 مایل) از ساحل شرق آفریقا در سراسر کانال موزامبیک قرار دارد. ماداگاسکار با 592800 کیلومتر مربع (228900 مایل مربع) دومین کشور جزیره ای جهان پس از اندونزی است. این کشور از جزیره ماداگاسکار (چهارمین جزیره بزرگ جهان) و چندین جزیره کوچکتر پیرامونی تشکیل شده‌است. پس از فروپاشی ابرقاره گوندوانا در ماقبل تاریخ، ماداگاسکار حدود 88 میلیون سال پیش از شبه قاره هند جدا شد و به گیاهان و حیوانات بومی اجازه داد تا در انزوای نسبی تکامل یابند. در نتیجه، ماداگاسکار کانون تنوع زیستی است. بیش از 90 درصد از حیات وحش آن در هیچ‌کجای زمین یافت نمی‌شود. اکوسیستم‌های متنوع و حیات وحش منحصر به فرد جزیره به دلیل رشد جمعیت انسان و سایر تهدیدات زیست‌محیطی تهدید می‌شود. سکونت انسان در ماداگاسکار در طول یا قبل از اواسط هزاره اول پس از میلاد توسط مردم آسترونزی آغاز شد که با قایق‌های بازویی از اندونزی امروزی وارد ماداسگار شدند. در قرن نهم پس از میلاد، مهاجران بانتو که از شرق آفریقا از کانال موزامبیک عبور می‌کردند، به آنها پیوستند. گروه‌های دیگر به مرور زمان در ماداگاسکار مستقر شدند و هر کدام کمک‌های ماندگاری به زندگی فرهنگی مالاگاسی کردند.

جغرافیای ماداگاسکار

ماداگاسکار چهارمین جزیره بزرگ جهان و دومین کشور جزیره ای بزرگ است. در سواحل شرقی آفریقا واقع شده است و یکی از قابل تشخیص ترین خشکی ها در نقشه جهان است. آب و هوای ماداگاسکار که در نوار مرکزی بین مناطق استوایی سرطان و استوایی Capricorn قرار دارد، برای کشت قهوه مناسب است. مناطق گرمسیری برای کشت قهوه به قدری مساعد است که گاهی مردم این ناحیه از زمین را به عنوان «کمربند قهوه» یاد می کنند. قهوه در محیط های مرطوب و گرم اطراف استوا رشد می کند و ماداگاسکار هر دو را دارد.

یکی دیگر از عناصر ضروری برای رشد قهوه ارتفاع است. برخی از گونه‌های قهوه در محیط‌های مرتفع بهتر عمل می‌کنند به دلیل فرآیند بلوغ طولانی در محیط‌های کم اکسیژن همراه با تغییر کیفیت خاک و ویژگی‌های زهکشی که در ارتفاعات بالاتر وجود دارد. ماداگاسکار دو بار برای تولید قهوه برنده شد زیرا زمین های کشاورزی در ارتفاعات بالا در دسترس آنهاست.

تاریخچه قهوه ماداگاسکار

قهوه در ماداگاسکار سابقه ای طولانی دارد که به دلیل موقعیت جغرافیایی و آب و هوای مناسب آن جای تعجب ندارد. معمولاً تصور می شود که قهوه در ابتدا از منطقه ای که اتیوپی امروزی است تقریباً 500000 سال پیش از طریق یک گونه از گیاه قهوه به ماداگاسکار آورده شده است. از آن زمان، حدود 60 نوع قهوه جهش یافته و توسعه یافته اند که می توان در سراسر جزیره یافت، به لطف گسترش اتفاقی حیات وحش ماداگاسکار که از گیاه قهوه به عنوان منبع غذایی استفاده می کند.

سنت بشری قهوه در ماداگاسکار با گذشتن از ده ها هزار سال توسعه طبیعی، با ورود مستعمره نشینان فرانسوی در اواخر دهه 1800 آغاز شد. تقاضای قهوه اروپا در حال افزایش بود و انواع خاص ماداگاسکار ضربه بزرگی به استعمارگران وارد کرد. صادرات قهوه افزایش یافت و فرانسوی ها تولید قهوه در ماداگاسکار را تا استقلال مالاگاسی در سال 1960 تحت کنترل داشتند. در طول این دوره 60 ساله، قهوه به سرعت به یکی از صادرات اولیه مالاگاسی تبدیل شد. یکی از گونه‌های قهوه بومی منطقه، قهوه عربیکا اصلی از جزیره بوربون، در اروپا بسیار محبوب بود و تقاضا را به اوج جدیدی رساند. همراه با شیوه های جدید کشاورزی مستعمره نشینان فرانسوی، این تقاضا باعث شد که تولید قهوه ماداگاسکار به سرعت افزایش یابد.

تولید قهوه ماداگاسکار در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 به اوج خود رسید. صنعت قهوه در اوج خود تقریباً 25 درصد از جمعیت ماداگاسکار را استخدام می کرد و حدود نیمی از صادرات کشاورزی آن را تشکیل می داد. متأسفانه، وابستگی به یک صنعت واحد موقعیت خطرناکی است و ماداگاسکار دقیقاً دلیل این موضوع را در اواخر دهه 1990 کشف کرد که قیمت جهانی قهوه به شدت کاهش یافت و اقتصاد مالاگاسی را فلج کرد. قهوه هرگز به اوج های باشکوه دهه 1980 بازنگشت و اثرات آن هنوز هم تا به امروز احساس می شود.

تولید قهوه ماداگاسکار امروزی

تولید قهوه مالاگاسی امروزی تقریباً 90٪ روبوستا و 10٪ عربیکا است. قهوه روبوستا به دلیل طعم تلخ و قوی آن شهرت بدی دارد. ما فکر می کنیم که این شهرت کاملاً شایسته است، اما باید توجه داشته باشید که از دانه های روبوستا در ترکیبات قهوه با موفقیت زیادی استفاده می شود. اگر یک نوع دانه قهوه می نوشید، بدون شک تجربه لذت بخش عربیکا است.

تولید قهوه در ماداگاسکار اخیراً به طور فزاینده‌ای بر روی کشت دانه‌های عربیکا به جای روبوستا متمرکز شده است، اگرچه روبوستا هنوز بر تلاش‌های کشاورزی غالب است. از آنجایی که عربیکا تنها بخش کوچکی از تولید قهوه مالاگاسی 1 در 10 را تشکیل می دهد، بیشتر در قهوه تخصصی این کشور استفاده می شود.

قهوه تولید شده در ماداگاسکار امروزه بیشتر در داخل کشور مصرف می شود و تنها 20 درصد آن صرف صادرات می شود. اگرچه صادرات قهوه صرفاً سایه‌ای از حجم سابق آن است، فرهنگ قهوه مالاگاسی همچنان در حال رونق است. قهوه در فرهنگ ماداگاسکار فراگیر است و در سراسر کشور فروخته می شود.

نوشیدن قهوه به روش ماداگاسکار

اگر می خواهید مانند مالاگاسی قهوه بنوشید، باید آن را قوی کنید، بسیار قوی. وقتی به دنبال یک نوشیدنی شیرین هستید، قهوه مالاگاسی معمولا سیاه یا با شیر تغلیظ شده سرو می شود، اما قهوه همیشه غلیظ دم می شود. فروشندگان خیابانی با برشته کردن تابه های سبز محلی ، قهوه خود را درست می کنند. نتیجه یک فنجان قهوه منحصر به فرد تازه و قوی است که به سختی می توان آن را با هر قهوه دیگری مقایسه کرد.

اینجاست که دانه های روبوستا واقعا می درخشند. علیرغم طعم قوی تر، آنها طعم بدی ندارند و محتوای کافئین بالاتر در میان مالاگاسی ها به دلیل افزایش انرژی آن محبوب است. انواع روبوستا با بدنه پر و با طعم قوی در قهوه سنتی مالاگاسی بو داده شده با دست در خانه وجود دارد. ثابت شده است که تمایل به طعم پررنگ تصمیم درستی است زیرا فروشندگان خیابانی می توانند از فروش قهوه خود به عابران امرار معاش کنند.

نکات خرید قهوه ماداگاسکار

اگر می‌خواهید قهوه ماداگاسکار بخرید، انتخاب اصلی شما بین دانه‌های روبوستا رایج‌تر و قهوه عربیکا کمیاب‌تر اما با کیفیت‌تر است. ما در ابتدا مطمئن نبودیم که ترجیح می دهیم کدام را توصیه کنیم، بنابراین هر دو خط استدلال خود را به شما می دهیم و به شما اجازه می دهیم تصمیم بگیرید.

دانه های عربیکا به دلیل طعم متعادل تر و لطیف تر، عموماً از روبوستا بیشتر مورد توجه قرار می گیرند. قهوه ها بیشتر از دانه های عربیکا تهیه می شود و دلیل آن ساده است: بیشتر مردم طعم آن را ترجیح می دهند. ممکن است تعجب کنید که چرا ما به سادگی عربیکا را توصیه نمی کنیم. دلیل آن اصالت است. بیشترین قهوه مصرفی در ماداگاسکار روبوستا است و اگر می خواهید قهوه را مانند مالاگاسی ها تجربه کنید، روبوستا را خریداری کنید.

نتیجه گیری

اگر با تاریخچه طولانی و جالب قهوه ماداگاسکار آشنا نیستید، ممکن است از پیدایش شهرت آن در نیمه دوم قرن بیستم متعجب شوید. از آنجایی که قهوه مالاگاسی صنعت بسیار کوچک‌تری نسبت به گذشته است، جای تعجب نیست که در مقایسه با غول‌های تولید قهوه مانند برزیل و هندوراس زیر رادار پرواز کند. نادیده گرفتن قهوه ماداگاسکار به دلیل عدم محبوبیت نسبی آن یک اشتباه است زیرا برخلاف بسیاری از منشاهای دیگر است و قطعا ارزش امتحان کردن را دارد.

متأسفانه، تاریخ قهوه در ماداگاسکار با تاریخ دردسرساز استعمار که بیشتر تاریخ بشر مدرن را آزار می دهد، در هم آمیخته است. از دیدگاه امروزی، ما می‌توانیم از تاریخچه قهوه مالاگاسی قدردانی کنیم در حالی که تقریباً 60 سال است که تولید قهوه ماداگاسکار تحت کنترل کامل مردم ماداگاسکار بوده است. رونق قهوه در دهه 1980 به طرز غم انگیزی کوتاه مدت بود، اما صنعت قهوه کوچکتر اما با کیفیت بالاتری را که امروزه در ماداگاسکار وجود دارد متولد شد.

قهوه یک صنعت چند میلیارد دلاری است، کشورهایی که رقابت می کنند تا بهترین صادرکننده دانه قهوه محبوب باشند. در حالی که برزیل پادشاه تولید قهوه بوده است، بسیاری از کشورهای دیگر می توانند این عنوان را تصاحب کنند یا پس بگیرند. در مقطعی از تاریخ، هائیتی نیروی غالب در تولید قهوه بود. امروزه قهوه ریشه های عمیقی در تاریخ و فرهنگ هائیتی دارد و دانه های آن که با دقت کشت می شوند در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند.

کشور هائیتی

هائیتی (به فرانسوی: Haïti) (کریؤل هائیتی: Ayiti) با نام رسمی جمهوری هائیتی کشوری در جزیره هیسپانیولا در دریای کارائیب است. پایتخت آن پورتو پرنس است. جمعیت این کشور 11.3 میلیون نفر و زبانهای رسمی آن فرانسوی و کریؤل هائیتی است. واحد پول آن گورد است. هائیتی از شرق با جمهوری دومینیکن هم‌مرز است.

95 درصد از مردم هائیتی سیاه‌پوست و 2.5 درصد مولاتو (دورگ سفیدپوست و سیاه) و سفیدپوست هستند. حدود 80 درصد از مردم هائیتی مسیحی کاتولیک و حدود 16 درصد نیز پروتستان هستند. از مردمان هائیتی عناصر باورهای بومی جادو باور معروف به وودو را نیز با باورهای کاتولیکی مخلوط می‌کنند.

هائیتی اولین کشوری بود در آمریکای لاتین و حوزه کارائیب به استقلال رسید و اولین جمهوری در جهان است که رهبران آن سیاه‌پوست بودند. هائیتی تنها کشور مستقل در قاره آمریکا است که اکثریت جمعیت آن فرانسوی‌زبان هستند. برنامه هائیتی با منابع ناچیز و جمعیت زیاد فقیرترین کشور نیمکره غربی است.

تاریخچه قهوه در هائیتی

قهوه تا اوایل دهه 1700 بخشی از فرهنگ یا کشاورزی هائیتی نبود، اما توسط افسر نیروی دریایی فرانسوی دو کلیو، زمانی که کشور هنوز مستعمره فرانسه بود، آورده شد. طبق داستان‌های تاریخ، او برای آوردن دنیای جدید نهال‌هایی به دست آورد و با جیره‌بندی آب خود نهال‌ها را در کشتی زنده نگه داشت. در طی چند دهه، هائیتی به یک نیروگاه تولید قهوه تبدیل شد و به بالای زنجیره غذایی تجاری رسید. تا سال 1788، هائیتی نیمی از قهوه جهان را تامین می کرد. قهوه به یک محصول اساسی برای کشاورزی تبدیل شد و هنوز هم هست، اما بدون دردسر نیست.

ظهور و سقوط تولید قهوه هائیتی

در حالی که کشت قوی قهوه شروع شد، یک سری اتفاقات وحشتناک باعث شد که تولید قهوه هائیتی سقوط کند. در سال 1791، انقلاب هائیتی به دلیل شرایط اسفناکی که بردگان مزرعه در آن کار می کردند و در آن زندگی می کردند، به وجود آمد. این شورش باعث تعطیلی های متعددی شد که به ناچار تولید و صادرات قهوه آنها را متوقف کرد. بدبختی ها و اتفاقات وحشتناک بیشتری در کشور رخ داد که به نوبه خود بر کشت قهوه آنها تأثیر گذاشت. در اواخر دهه 1850، کشاورزی و کشت قهوه تقریباً متوقف شده بود و تولید قهوه آنها تقریباً 45٪ کاهش یافت. در دهه 1990، تحریم های تجاری ایالات متحده باعث تخریب اقتصادی قابل توجهی برای صادرات قهوه هائیتی شد. در طول تاریخ و تا این سال، کشت قهوه در هائیتی چندین بار در موفقیت و شکست دچار تردید شده است.

تاثیر محیطی بر کشت قهوه در هائیتی

مشکلات ذکر شده کافی نبود، هائیتی از بلایای طبیعی و مشکلات زیست محیطی رنج می برد و تسلط مشکلات این کشور بر بازار قهوه را بیشتر کرد. در سال 2010 زمین لرزه 7 ریشتری بیش از 300000 نفر را کشت و زمین های کشاورزی را نیز ویران کرد. اتفاق های دیگری مانند جنگل زدایی باعث ایجاد مشکلاتی دیگری شد، و پذیرفته نشدن دانه های قهوه به دلیل شرایط آب و هوایی نیز بر هائیتی تأثیر منفی گذاشت. در نتیجه صادرات قهوه تاریخی هائیتی سالیان سال با رویدادهای غم انگیز، به طور مداوم افزایش و کاهش یافت.

تولید قهوه هائیتی

خوشبختانه، با پشتکار محض و بازار تجارت منصفانه، قهوه محبوب هائیتی بار دیگر به صنعت دانه قهوه بازگشته است. تولید قهوه هائیتی دوباره در حال افزایش است، بازار آنها بیشتر در برند های قهوه درجه یک و سطح بالا امروز است. هائیتی مفتخر است که با کشاورزی در ارتفاعات خود که برخی از بهترین دانه های عربیکا را ایجاد می کند، تجربه ای واقعی از قهوه لذیذ را ارائه دهد.

انواع دانه های قهوه صادراتی از هائیتی

از میان چهار نوع اصلی دانه‌های قهوه که در هائیتی رشد یافته و کشت می شوند دانه‌های عربیکا بیشترین فروش را دارند. دانه عربیکا به خاطر اسیدیته پایین و طعم شیرینش مشهور است، و بیشترین دانه قهوه تولید شده در جهان است. قهوه عربیکا در کافی شاپ های هائیتی یافت می شود و به دلیل طعم لطیفش در آمریکای شمالی محبوبیت خاصی دارد. همچنین کشت این گیاه در بین گیاهان قهوه دیگر، سخت است، اما مزارع در ارتفاعات بالا در هائیتی برای شکوفایی آن‌ها عالی هستند.

قهوه در هائیتی چگونه کشت می شود

زمانی که قهوه برای اولین بار وارد هائیتی شد و به کشاورزی رسید، ارتفاع بوته های قهوه به ندرت از 152 یا 182 سانتیمتر بیشتر می شد. بوته های کوچک برداشت را بسیار آسان می کردند که به نوبه خود نگهداری از مزرعه را آسان می کرد. برخی از مزارع برای حفظ سرعت تولید به همین شکل باقی مانند، اما مزارع دیگر آنقدر خوش شانس نبودند. به دلیل کشمکش‌های اقتصادی و عقب‌نشینی‌های مداوم، برخی از مزارع متروکه شدند و گیاهان قهوه به سرعت به ارتفاعات نگران‌کننده‌ای رسیدند. کشاورزان به دلیل ترس از دست دادن محصول میوه دار تا زمانی که در حال تولید میوه هستند آنها را هرس نمی کنند یا جایگزین نمی کنند در حالی که این موضوع دارای اهمیت است.

روش فرآوری قهوه در هائیتی

قهوه در هائیتی بیشتر در ارتفاعات مناطق کوهستانی تولید می شود، و بر اساس فصل رشد و برداشت می شود که همیشه با دست چیده می شود. قهوه هائیتی بسته به منطقه به روش خشک یا مرطوب فرآوری می شود. روش مرطوب به آنها رنگ آبی دانه ها را می دهد و نام قهوه Blue Mountain یا قهوه آبی هائیتی را به آنها می دهد. آنها از نظر فرآیند شبیه به دانه های قهوه جامائیکا Blue Mountain هستند، اما مشخصات طعم کمی متفاوت است.

طعم و مزه قهوه هائیتی

قهوه هائیتی به خاطر طعم ملایم و نت های شکلاتی که معمولا برشته شده متوسط یا تیره است، مشهور است. نوشیدنی آن سبک است و اسیدیته آن کم است و شیرینی طبیعی به آن اضافه می شود. قهوه بلو مونتین که در مناطق کوهستانی رشد می‌کند، تجربه‌ای لطیف‌تر و خوش‌طعم‌تر را ارائه می‌کند و تقاضای زیادی برای خرید بیشتر در بازار قهوه گران‌قیمت ایجاد می‌کند.

قهوه در فرهنگ هائیتی

هائیتی صرف نظر از موفقیت‌ها و ناکامی هایش در بازار صادرات قهوه، اما نوشیدن قهوه در فرهنگ آن باقی مانده است. اگر چه در ابتدا فقط مستعمره‌نشینان از قهوه لذت می‌برند، اکنون یک نوشیدنی اصلی در کشور است و این ریشه عمیقی در فرهنگ هائیتی دارد، از زمین‌های کشاورزی مرتفع گرفته تا رست قهوه در شهرها. در مهمانی ها یک فنجان قهوه داغ و تازه برشته شده به نشانه احترام و قدردانی ارائه می شود. برای کشاورزان در هائیتی، قهوه یک سبک زندگی چند نسلی است و تا سال‌های آینده نیز به همین شکل باقی خواهد ماند.

معمولاً قهوه در هائیتی چگونه سرو می شود؟

قهوه بخشی از تاریخ مردم در هائیتی است ، بنابراین قهوه چیزی است که باید در آنجا گرامی داشته شود و از آن لذت برد. قهوه در هائیتی معمولاً بدون خامه یا شیر سرو می شود، اما ممکن است با شکر سرو شود. وقتی قهوه با شیر یا خامه سرو می شود، به آن «کافه آئو لات» می گویند که این اسم به دلیل استعمار فرانسوی ها است.

نتیجه گیری

قهوه در هائیتی و زمین‌های کشاورزی تاریخ پر فراز و نشیبی دارد، از تبدیل شدن به بهترین تولیدکننده قهوه در جهان تا تقریباً ناپدید شدن کامل از بازار. هائیتی هنوز دوباره به قله صعود نکرده است، اما آنها به آرامی در حال عبور از آشفتگی اقتصادی ای هستند که هنوز گریبان گیرشان است. قهوه هنوز بخش مهمی از سبک زندگی هائیتی است، به ویژه برای کشاورزانی که چند نسلی در کوهستان، با وجود ناکامی های بی شمار، هنوز برخی از بهترین و نفیس ترین قهوه های جهان را تولید می کنند.

اوگاندا به اندازه سایر کشورهای آفریقایی تولیدکننده قهوه مانند  کنیا و اتیوپی برای قهوه شناخته شده نیست. با این حال، سابقه طولانی قهوه دارد و اخیراً محبوبیت زیادی پیدا کرده است. قهوه علیرغم اینکه تحت الشعاع برادران قاره‌ای خود قرار دارد، اولین صادرات اوگاندا است و صنعت قهوه تقریباً 8 درصد از جمعیت را استخدام می‌کند.

در این مقاله، مروری بر تاریخچه و فرهنگ قهوه اوگاندا را به شما ارائه می دهیم و اگر می‌خواهید خودتان مقداری قهوه را امتحان کنید، مسیر درستی را به شما نشان می‌دهیم.

کشور اوگاندا

اوگاندا به صورت رسمی جمهوری اوگاندا، کشوری محصور در خشکی در شرق قاره آفریقا است که پایتخت آن کامپالا است.اوگاندا از شمال با سودان جنوبی و از غرب با جمهوری دموکراتیک کنگو و از شرق با کنیا و از جنوب با تانزانیا و از جنوب غرب با رواندا مرز مشترک دارد. برزگترین دریاچه قارهٔ آفریقا دریاچهٔ ویکتوریا است که در بخشی از دریاچه در جنوبشرقی اوگاندا جای گرفته‌است. جمعیت این کشور 45٬741٬000 نفر است. زبان نخست رسمی در اوگاندا انگلیسی و زبان رسمی دوم زبان سواحلی است. واحد پول این کشور شیلینگ اوگاندا است. 85 درصد مردم این کشور مسیحی و 12 درصد مسلمان هستند. یووری موسونی، رئیس‌جمهوری اوگاندا، در ژانویه 1986 و در پی جنگ‌های چریکی شش‌ساله بر سر کار آمد.

قهوه پردرآمدترین محصول صادراتی اوگاندا است. در سال 1989 ظرفیت تولید قهوه اوگاندا از سهمیه 2.3 میلیون کیسه آن فراتر رفت، اما حجم صادرات هنوز به دلیل مشکلات اقتصادی و امنیتی کاهش یافته بود و مقادیر زیادی دانه قهوه همچنان از اوگاندا برای فروش در کشورهای همسایه قاچاق می شد. اوگاندا یکی از معدود کشورهای جهان است که قهوه بومی دارد و قهوه روبوستا به صورت وحشی در اطراف دریاچه ویکتوریا رشد می کند. 

تاریخچه قهوه در اوگاندا

قهوه برای چندین دهه یک محصول مهم برای اقتصاد اوگاندا بوده است. از نظر تاریخی، بیشترین تولید قهوه در اوگاندا به جای عربیکا، روبوستا بوده است. قهوه روبوستا به طور طبیعی در اوگاندا یافت می شود، که دلیل محبوبیت پایدار آن در بین کشاورزان اوگاندا است. روبوستا همچنین مزایای متعددی نسبت به عربیکا دارد و محصول قابل صادرات بیشتری را در هر منطقه ای برای زمین های کشاورزی تولید می کند. همچنین در برابر بیماری ها و شرایط آب و هوایی نامطلوب مقاوم تر است و این امتیازات به قهوه روبوستا برتری قابل توجهی نسبت به عربیکا در هزینه های تولید و عملکرد می دهد.

قهوه عربیکا به دلیل تلخی کمتر و طعم ملایم تر، به طور گسترده ای به عنوان یک نوع قهوه بهتر در نظر گرفته می شود. به همین دلیل، صنعت قهوه تخصصی به طور کلی تحت سلطه قهوه عربیکا است و اخیراً تولید قهوه اوگاندا تمرکز بر تولید عربیکا را افزایش داده است. قهوه عربیکا در ابتدا از اتیوپی به اوگاندا وارد شد، جایی که به طور طبیعی رشد می کند. از آنجایی که قهوه عربیکا به اندازه روبوستا در برابر شرایط نامطلوب قوی نیست، تصور می شد که کشت عربیکا در مقیاس تولید در اوگاندا غیر ممکن است. با این وجود، مناطقی از شرق و غرب اوگاندا وجود دارد که از ارتفاع و کیفیت خاک لازم برای کشت موفق گیاهان عربیکا برخوردار است. اوگاندای مرکزی به دلیل ارتفاع کم و آب و هوای گرم‌تر که برای کشت عربیکا ایده‌آل نیست، همچنان تحت سلطه کشاورزی روبوستا است.

مشکلات انتقالی

در دهه 1980، صنعت قهوه اوگاندا در مقایسه با رونق تقاضای قهوه در سراسر جهان و افزایش قیمت ها پس از آن، دستاوردهای نهایی را تجربه کرد. اوگاندا یکی از اعضای سازمان بین المللی قهوه بود، گروهی از کشورهای تولیدکننده قهوه که در تلاش برای تنظیم تولید قهوه به شیوه ای منصفانه و ثابت، قیمت و سهمیه قهوه را برای اعضای خود تعیین کردند. زمانی که قیمت قهوه افزایش یافت، قیمت سهمیه ها نیز افزایش یافت، اما افزایش سهمیه اوگاندا به قهوه عربیکا محدود شد. تولید قهوه اوگاندا در آن زمان تقریباً به طور کامل روبوستا بود و ظرفیت آن برای تولید عربیکا محدود بود. در نتیجه، تولیدکنندگان قهوه اوگاندا نتوانستند از مزیت افزایش سهمیه استفاده کنند و به اندازه سایر کشورهایی که برای تامین سهمیه خود مجهزتر بودند، سود نبردند.

غلبه بر شکست ها

در اوایل دهه 2000، صادرات قهوه اوگاندا از کاهش جهانی تقاضای قهوه و متعاقب آن کاهش قیمت در سراسر جهان رنج برد. در یک تصادف تاسف بار، اوگاندا به طور خاص با یک بیماری قارچی مبارزه می کرد که منجر به مرگ 45 درصد از درختان تولید کننده قهوه روبوستا در این کشور شد. با وجود این مشکلات، قهوه صادرات اصلی اوگاندا و ستون مهمی است که از اقتصاد اوگاندا حمایت می کند. علاوه بر این، چشم انداز و جهت گیری جدید به قهوه اوگاندا آینده روشنی بخشیده است.

فرآوری قهوه اوگاندا

در دهه گذشته، تولید قهوه در اوگاندا تمرکز خود را تغییر داده است تا انواع محبوب‌تر و پرسود عربیکا و همچنین قهوه‌های فرآوری‌شده کمتر سنتی، اما بیشتر مورد توجه قرار گیرد. پس از برداشت، دانه های قهوه قبل از بسته بندی و صادرات باید خشک شوند. به طور سنتی، قهوه با مقداری از مواد گیاهی یا موسیلاژ دست نخورده باقی می ماند تا خشک شود. قهوه ای که به این روش فرآوری می شود، گفته می شود که "به طور طبیعی فرآوری شده است" و این روشی است که تا زمانی که "فرآوری شسته شده" جایگزین مورد استفاده قرار گیرد، فرآوری می شود.

شستن قهوه فرآوری شده تا حد امکان موسیلاژ را قبل از خشک شدن قهوه از بین می برد. علاقه مندان به قهوه، فرآوری شسته شده را ترجیح می دهند زیرا طعم طبیعی قهوه را بهتر نشان می دهد. در مقابل، قهوه فرآوری شده طبیعی به دلیل برهمکنش طولانی‌تر دانه قهوه با مواد گیاهی اطراف و قند مرتبط، شیرین‌تر است و ویژگی‌های ذاتی دانه را پنهان می‌کند. قهوه اوگاندا هنوز تا حد زیادی به طور طبیعی فرآوری می شود، اما اخیراً جنبشی برای صادرات بیشتر قهوه های فرآوری شده شسته شده در تلاش برای جذب مخاطبان رو به رشدی که قهوه با کیفیت بالاتر را می طلبند، صورت گرفته است. فرآوری شسته شده همراه با افزایش کشت عربیکا باعث رشد صنعت قهوه اوگاندا شده است.

قهوه اوگاندا را امتحان کنید

اگر می خواهید قهوه اوگاندا را امتحان کنید، توصیه می کنیم در صورت امکان، هم یک روبوستای سنتی فرآوری شده طبیعی و هم یک عربیکا شسته مدرن بخرید. امتحان کردن هر دو در کنار هم راهی عالی برای مقایسه و تضاد و همچنین دریافت دیدگاهی از تکامل قهوه در اوگاندا است. یک آزمایش سرگرم کننده این است که هر دو نوع قهوه را با استفاده از دو روش مختلف دم آوری تهیه کنید. ما برای قهوه روبوستای فرآوری شده طبیعی فرنچ پرس و برای عربیکای فرآوری شده شست و شو ترجیح می دهیم. دم کردن هر دو قهوه با هر دو روش، راه جالبی برای درک تأثیر متقابل بین روش دم کردن قهوه است.

جمع بندی

قهوه اوگاندا اغلب به نفع قهوه های آفریقایی تثبیت شده از کنیا، اتیوپی و تانزانیا نادیده گرفته می شود. در سال‌های اخیر، اوگاندا به طور پیوسته شکاف کیفیت و شهرت بین قهوه خود و سایر منشاهای قهوه محبوب‌تر را کاهش داده است. و این عمدتاً به دلیل تغییر رویکرد، تغییر تمرکز از انواع سنتی غالب روبوستا و در عوض پذیرش عربیکا است.

توصیه می کنیم در صورت امکان، انواع روبوستای سنتی و عربیکای مدرن را امتحان کنید. قهوه اوگاندا فرصتی منحصر به فرد برای نمونه برداری از انواع مختلف تهیه شده از یک منطقه و مقایسه نحوه تأثیر تصمیمات فرآوری و کشاورزی بر طعم قهوه در لیوان شما است.